Ne dinlediğim su sesinsen
Ve nede tefekkür eylediğin gecenin güzelliğinden
Ruhunda feveran eden şiddetli sancılardan bizar olarak nefeslendim


Gün içinde ve şahitlerce
Hemhal olduğum dostların muhabbetleri olunca
Kederimden vazgeçerek, düşünmenin inciklerinde böylece serinledim


Kalbimi burkan sızıdan
Ruhumu acıtan kuruntulardan azat olmak istedim
Ve kuytu köşelere çekilerek, yeşilliğin bağrında nağmelerimi dinledim


Ney sesiyle sürura erdim
Bahtımın inhisarındaki hikmetleri tefekkür ettim
Sukut ederek sabrın asudeliğinde muhayyilemi derleyerek nefeslendim


Neden sevgiye çok açtım
Muhabbet hırkasında kanatsız kalarak acındım
Kime ne yaptım, kendi halinde sancılar yaşayan abdiaciz kalan candım


Bu demde neler hatırladım
Aşk acısıyla devran olan nefesleri ibretle andım
İşte o zaman, bir halime baktım ve birde umutlarıma uzandım ağladım


Mutlaka aidiyet mi gerekiyor
Teslimiyet şayet hakka olacaksa neden dışlanıyor
Efendimiz ne diyor, kimler duyarak ivazsız olarak muhabbeti esirgiyor


Çalışmak beni yormuyor
Anlaşılmazlarla kahrolmak ruhumu solduruyor
İşte bu vakit muhabbetim sorgulanıyor ve nüfusa göre makam veriliyor


Oysa ben garibim bilirim
Kimselerden bir şey istemeyecek kadar sefilim
Kendi halime iltica ederek, ahvali mide kalbimin sahibine havale ederim


Nitelikli nefeslere gıpta ederim
Niyazımı peşinen arz ederek selamı gönderirim
Sadece samimiyet beklerim, ruhun aidiyetiyle hemhal olunmasını dilerim


Varlığın saltanatından ürkerim
İnsan kimliğinde vaaz edilen iradeyi öncelerim
Yoksa yaşamak adına beşerliği neyleyim ve bilinçsiz nefesle nereye gideyim



Mustafa CİLASUN