Kemal Sunal. Türk sinemasının en büyük duayenlerinden. Ülkenin yüzünü güldüren adam.

Malatyalı işçi bir babanın 3 oğlunun en büyüğü olarak 1944’te İstanbul’da doğdu. Mimar Sinan İlkokulunu ve Vefa Lisesini bitirdi. Sinema ve dizilerden fırsat bulamayan Sunal ancak 52 yaşında Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo TV ve Sinema Bölümünü bitirdi.

Türk insanı onda âdeta kendini buldu. Hayatın gerçeklerini hep espritüel bir yaklaşımla ele almaya çalıştı. Aslında televizyon başında gülüp geçtiğimiz konularda millet olarak ne kadar eksik olduğumuzu hatırlatmaya çalıştı.

İlk filmi 1972’de çevirdiği Tatlı Dillimdi. Daha sonra Oh Olsun, Yalancı Yârim takip etti. Salako, Köyden İndim Şehire derken Türk sinemasının belki de en unutulmaz efsanesi olan Hababam Sınıfı serisi başladı. Burada canlandırdığı “İnek Şaban” tiplemesiyle kendisini ülkeye duyurmaya başladı. Sonraları Şaban adında 14 filmi daha yayınlandı Sunal’ın. Yolda babasının elinden tutarak yürüyen küçük bir çocuğun Kemal Sunal’ı görüp “A baba bak, İnek Şaban” demesi bu tiplemenin Türkiye’de ne kadar tutulduğunun bir göstergesidir.

Şu an bile televizyonda Kemal Sunal’ın yıllar önce yayınlanmış bir filmi çıksa kimse Türk milletini televizyonun başından kaldıramaz. Üstelik filmin yayınlandığı kanal reyting rekorları kırar. Bu reytingleri durdurmanın tek yolu da elektriklerin kesilmesidir. Ekonomik krizlerle boğuşan bir milletin can simidiydi âdeta Sunal. Günlük yaşamda morali bozulanlar Kemal Sunal filmleriyle biraz olsun kendine gelirdi. Hep sadelikten ve saflıktan yana olmuştur. Halkın tek enerjisiydi. Onlara politikacıların veremediği huzuru verdi. Bazı ödülleri de var. Akşam Gazetesi Liseler Arası Tiyatro Yarışması En İyi Karakter Oyuncusu, Kapıcılar Kralı ile 1977 Antalya Film Festivali En İyi Erkek Oyuncu ödülü, Düttürü Dünya ile 1989 Ankara Film Şenliği En İyi Erkek Oyuncu ödülü...

İnekti, salaktı ama kraldı da. Bekçiler Kralı, Kapıcılar Kralı, Gol Kralı, Çöpçüler Kralı idi. Diğer sanatçılardan çok farklıydı o. Özel hayatını hiçbir zaman göz önüne sermedi. Kendi halinde yaşadı. ‘Halktan gelen halka’ anlayışı ile hareket etti. Kendi kurduğu dünyasında, kendisi gibi aktör olan oğlu Ali, kızı Ezo ve eşiyle sade bir hayatı tercih etti. O kadar tip canlandırmasına rağmen orjinal halinden hiçbir zaman ödün vermedi. Filmlerindeki karakterlerinden uzaktı gerçek hayatında. Her zaman ciddi, güldüren ama aslında güldürmenin çok zor olduğunu söyleyen bir kişilikti. Kanayan yüreklerin en büyük merhemi idi. Türk sinemasının güldür makinesi idi. Filmlerinde hiçbir zaman kan ve şiddet olmadı. Muhalefet ve argo ön plandaydı. Halkın en büyük dayanağıydı. Onların Yedi Belasıydı.

Yıllar geçse de Türk halkının Kemal Sunal’a olan sevgisi bitmez. Ünlü komedyen ilk kez yer alacağı bir drama filmi Balalayka’nın çekimine giderken uçakta Türk halkına en acı şakayı yaptı. Evet komedi ustası Sunal yine komedyen olarak aramızdan ayrılmıştı. Çünkü ilk kez bir drama filmi çekecekti, olmadı. Akıllarda ise “İnek Şaban” tiplemesi kaldı. Evet, ülkenin yüzünü güldüren adam yaşamıyor artık!...