Zaman bir çırpıda büyütür insanı.
Üstünden aylar yıllar bazen asırlar geçer anlamadan. Baharları toplarsın avucuna, kışlar saçlarında çoğalır..
Büyürsün farketmeden..
Kendine sorduğun yığınlarca sorunun altında ezilir bir zerre haline gelirsin kimi zaman..
Kimi zaman dünyayı bir çırpıda yutacak bir gülümseyiş olur yüzün..
En büyük korkular bileklerine dolanır yürürken..Tökezler kapaklanırsın yere..Korkundur yürümene engel..Bilemezsin
Hani çıkarıp atabilsen bileklerinden koşabilirsin belki..
Ama ya olmazsa!
Ya içinde akıttığın nehirlerin yatağına sığamazsan..

Herşey bir hikaye gibi yazılır baştan sona..Her bir kahraman kendi kalesinde hükümdar olur..Ötesi;
Fırtınadan sonraki güneş kadar yalan..
Ötesi kendini kandırmanın dayanılmaz sarhoşluğu..

Hayat kılıcını kalkanını kuşanır yürür üstüne..Hiç hazırlıksız ve cephanesiz karşılarsın kıyameti..
Ama bir daha bir daha ve bir daha vurdukça seni asılsız kurşunlar
anlarsın kolay ölünmediğini..
Hiç bir gidenin arkasından bitmez hayat ve hiç bir aşk sürmez kıyamete kadar..
Geriye yazılacak bir kaç yalancı şiir ve hatırlanacak bir kaç ihanet kalır çoğu zaman..
Ötesi boş berisi teferruat..