Sen ,hayallerde yine sevgiyi anlattın...öyle güzeller ki; diyecek,anlatacak bi şeyler bulamadım,söyleyemedim.

Sevgi olmadan,aşk olmaz.Sen Hayal...Sende sevgiyi tatmadın,aşkın varlığını en güzelliğini,doyumsuzluğunu belki de yaşadın...

Ama öyle değil işte...Severken aşkını yaşamak çok daha başka şeyler olmalı,hissettirmeli,duymalı,daha da önemlisi yaşayabilmeli.

Aşkı tadarken insan sevgiden ölebilmeli,kendini kaybetmeli,o’nun için nefes almalı,O’nun için hissedebilmeli.Ne güzel şey...bunları bile bilmek,ama bilmek,bilmek her şeyi bilmek de iyi değil.Öyle mutsuz olunuyor işte...

Aşk,anlatılmaz bi şey...

İnsana kendini unutturan dünya harikası bi şey...

İçinde,ılık,sevinç,acı ve hüzünlerin,mutluluğun ve mutsuzluğun hepsini birden yaşadığın bir sevgi seli...

Aşk’ı yaşamayan insan olur mu?

Aşk bir sevgi çemberi,

Aşk! ne yenilir,ne içilir; anlatılması olmayan bir dünya,

Aşk,güzelliğin ta kendisi,

Aşk’la hayat bir başka güzel,

Aşk’la yaşamak dolu, dolu bir dünya,

Aşk,saadetlerin en büyüğü,

Aşk! hem mutluluk, doyasıya bir sevgi, hem de mutsuzluk,acı ve elem dolu bir kavram,

Aşk,acı ve hayatın gerçekleri ile kaynaşan bir sevgi,

Aşk,aşk,aşk...insan kendini öyle bir kaptırıyor ki; yaşamı,yaşamayı unutturacak bir sevgi seli,

Aşk, insanın gözünü kör edecek kadar acımasız,
Sevmeden aşk olur mu?

Sevgi,aşk’ı büyütür,besler.Aşk olunca...hayat bitiyor,yaşam sona eriyor.

Kalbim ağrıyor,yüreğim sızlıyor,içim acıyor,acı,acı...

Ağlamak,ağlamak,ağlamak...o sonsuzluğu,güzelliği,tatmadan yaşamak...

Sadece rüyalarda,hayallerde,düşlerde...ve de öteki dünyada...

Aşk! kocaman bir yangın...içinde alev,alev yanan bir kalp yangını.

(Hayaldeki sevgiyle bir konuşma)