ev yok bark yok
ana baba yok
bacı kardeş yok
ekmek aş yok
iş yok
elimden tutan yok
ağlasam avutanım yok
sabahın soğuk sokağında
önümde boya sandığı üşüyüp otururken
gözlerim daldı yine uzaklara
görünürde umut yok gelecek yok
bende heves yok, güç yok
yok oğlu yok ….

şeytan diyor ki;
ulan garip Memet kalk ayağa,doğrul bi,
kaldır yere çal şu on para etmez ekmek tekneni
şu öfkenle
varsın param parça olsun anasını satiim
ne faydasını gördün bu güne kadar
o ki, ben ölmüşüm zaten
o da ölsün, tümden kesilsin ümidimi son güvencemden.

içimden bir ses dedi ki;
sen deli misin lan oğlum
otur oturduğun yerde garip Memed
o ki sabrettin bu güne dek,
kesme umudunu
insandan, mekandan, zamandan
bakarsın bir el dayanak olabilir belki arkandan …

“he”dedim
sabırla,umutla içimin sesini dinledim gün boyunca ben
yarın bunların aynısını tekrar yaşayacağım adım gibi bilmeme rağmen …

YAŞAMAK GÜZEL ŞEY BE USTA
Umut bu, kesen de kesilmiyor ki !..


*muzaffer yıldırım