Hatırlıyorum gözümün göz bebeklerine değişini. Öğretmen kokan bahçelerde ki sevişmelerimizi.Seni gördüğümde terleyen avuçlarımı,bize karşı koyduğun içi boş bahaneleri..Bir gün başım öne eğik girdiğim okul kapısından kafamı kaldırışımla başka birinin elini tutuşunu çok iyi hatırlıyorum. O gün kağıtları sevdim. Bir kalem verdin ellerime ellerin yerine ve tek seni çizebildim. Tane tane yazdım dudağının kenarındaki çizgileri. Bir hikaye koydun önüme ve tek kahramanı sen oldun. Arkadaşlar edindim kendime. Senden daha yakın,sana çok uzak.
Öğretmen kokan bahçelerde oynadık seninle. Sen doktor oldun ben hasta ve hep buluştuk kuytu köşelerde. Küçüktü ellerim ama benliğime sığdırdığım koskoca adamdın sen. Boş kağıtlarda devleşen orta sınıf bir sevda büyüttüm kendime. Yazdıklarımı şimşek gibi çaktım gözlerime adam ve kaçamak bakışlara erteledim. Günler geçti,belki aylar,hatta yıllar. Yanıma bir çuval dolusu gelişlerinin umudunu ekledim.

Neden diye sordu adam; neden sevdin beni? Sustu kadın.. Babam,kokardı adam gibi,sen gibi.Git şimdi. Ait olduğun yere git,olmak istediğin tene. Öptü kadın adamı boynundan Elveda dedi. Zaten benim hiç babam olmadı ki.