Her sevda kendi içinde taşırdı destanını...

Şimdi sen yoksun. Üstelik varlığını bile doğru dürst kavrayamamaışken. Hatta üstelik gelmeleri biriktirip, birliktelikleri sayacak kadar bile zaman geçmemişken.. Ama sen artık yoksun.. Cebi delik bir dilenci gibiyim, dilendiğim bütün hatıralar yerlerde dolaşıyor..

Gözlerinin rengini hatırlıyorum. ’’Koyu kahve’’. Acı bir kahvenin bile kırk yıl hatrı varken gözlerini unutamazdım elbet. Hem o gözlerden mutluluğu içtim ben.. Ama sen artık yoksun..

Gel artık.

Gel artık savursun saçlarını rüzgar
Gel artık gelişinle neşeyle uşuşsun kuşlar
Gel artık boşluğa bakmasın şu bakışlar


Gel artık gözlerin değsin gözlerime
Gel artık ne olur tut ellerimi
Gel artık kokunu nefes diye çekeyim içime


Gel artık takat kalmadı dizlerimde
Gel artık vuslatı yaşayalım bizde
Gel artık hemen gel ne olur bekletme

Gel artık