her zaman ki yerinde her zaman ki düşünceleriyle başbaşa yine.. oturmuş dalıyor dış dünya dışındaki herşeye..sorguluyor hayatını, yaşadıklarını, neden bir türlü dikiş tutturamadığını, neden mutsuz oluğunu ne yapsa kendinden bir şey bulamadığını. ve en çok o günü.. hayatından artık izini bile atamayacağı o günü.. 2 yıl önceydi hayatını küçük mahallesinde dostlarıyla, okuluyla sakin bir yaşamıyla devam edip gidiyordu ve planlıydı yapacakları okulu bittikten sonra sorunsuz aslında sorunsuz gibi görünerek yine de memnun ve mutlu olarak yaşayıp gidiyordu. sonra bir gün beklemediği anda aşkla karşılaştı, afalladı ne yapacağını bilemedi çünkü bilmiyordu aşkı, sevgiyi, bir bakışla bir dokunuşla nelerin değişebileceğini, kalbin birden ne kadar mutluluğun doruklarına çıktığınıda nasıl birden paramparça olduğunuda.. çok sürmedi anladı hepsini yaşayarak iliklerinde bile hissede hissede.. sevdi onu delice hem de çünkü delicede sevildiğini sandı sonra anladı bıçağın kanatmadan kesemeyeceğini.. sevildi sandı aldandı, hayatından geçti planlarından , mutlu olduğu o küçük dünyasından.. hep üzülmedi elbet mutlu olduğu anlarda oldu elbet mutlu etti onu zaman zaman.. ya da mutlu olduğunu sandı.. onun hissizce söyleyişlerini, dokunuşlarını alayla sözlerini bile aşk sözcükleri sanıp aldandı inandı ve her kelimesi hareketi onu ona daha çok bağladı çünkü aşkı tattı aşık oldu.. ama o onun masum halleriyle eğlendi o eğlendikçe bizimki onu ne kadar mutlu ediyorum ki bak nasıl mutlu benimle diye daha da büyüttü aşkını içinde.. sonra çevresi tarafından istenmeyen onaylanmayan biriyle mutlu olmak adına vazgeçti her şeyden.. bi gün işte o gün on geldiğini onun için vazgeçtiğini her şeyden anlatmak için içindeki şevkle, ateşle heyecanla ona doğru gitti kapıyı çaldı ve açan olmadı.. tekrar çaldı yine yok ama umutsuz değildi bir işi vardır elbet gelir diye bekledi.. bekledi ama gelen olmadı.. içindeki tarifsiz duyguyla anladı neden bile demeden nereye gideceğini bilmeden yürüdü. dönemezdi geriye, evine arkadaşlarına, okuluna ve eski hayatına.. şimdi yapayalnız tek gözlü odasında, tekli koltuğunda, tekli yaşamında ama binlerce hüzünle yine orda dalışlarda..