Kimi kurtarır bu zaman, yalanlarla boğulurken ruhlar, terlemeden sevişirken bu bedenler…

Aşkı, meşke peşkeş çeken o güzel gözler, yalan mı söyler o paha biçilemez duru sözler.

Kelimelerin büyüsü, vardı elbet bir zamanlar masumluğu çınlanır kulaklarda… Şimdi gidiyorlar bavul dolusu yalanlarla öyle mi?

Sevda trenleri nereden kalkıyor, kanıyor gerçekten seven kalpler. Kaldı mı söyle masum tek bir gözyaşı?

İhtiyacım var inan duymaya?



Mevsimsel hazan yaşıyor gözlerim sonbaharın hüznüne kandım yine, yine yine

Sandım ki vardı aşk, severdi belki bir umut

Tükendi umutlarım, kalmadı aşkın ateşinden başka bir şey yanıyor kanatlarım yanıyor…

Kuluna etiğim kulluğu huzuruna sunsam Allah ım cennet-i hurfetti yerim… Kendi cehennemim de yanıyorum. Bu ihanet, ağır bu bedene kendi cehennemimi yarattım kavruluyorum…

Bırakma bana, al canımı, nasıl bir yangındır bu tarifi yok iki cihanda. Aşkın yüzü suyu hürmetine kurtar beni ya rabbim.
.



Nasıl yandım anlatmaya çok ihtiyacım var inan.


Sen giderken:

Yanmadı cihan öylemi, fırtınalar koptu gözyaşlarım kurudu… bıraktğın yerdeyim binlerce izmaritte aradım derdimi her yanım nikotin İçtiğim kahvenin haddi hesabı yok. Soguk kaldı kahveler içimde ki yangına. Elimde bana aldığın o kitap her satırı ezberim de şimdi… küfür de olsa bana lütfun, küfre dön. Ama dön… ölüyorum şimdi ben , ölüyorum

Söylenecek çok şey varken susmak en hayırlısı.


Yalnızca o korur seni… Allaha emanet ediyorum ölmeden görsem bir defa seni… ihanetin yaksa da Allaha emanet ol. Aşık olduğum adam düşmanım olmaz şimdi. Tek dileğim mevlamdan dokunduğun her tende duy kokumu. Yavaş yavaş yaşa acısını böyle oldumu çok ağır be aşk… çok agır. Yudum yudum yaşa aşkı.

Hoşça kal.