Sabah bir papağan gördüm.
Kafesteki hem cinslerinin aksine daha neşeli oluyorlar uçarlarken.
Upuzun bir kuyruğu, çığlıklar atan bir sesi vardı. Rüzgar kanatlarının arasından ince dokunuşlarla geçiyordu. Eğer gagası olmasaydı suratının ortasında, gülümsediğine , hatta kahkahalar attığına yemin edebilirdim onun.


Bir papağan gördüm bu sabah.
Papağanların göç yolunda anlaşılan bizim bahçe. Bahçedeki ağaçlara dikkatle baktığınızda yüzlerce küçük gözle karşılaşıyorsunuz bu mevsim.Yemyeşil, parlak tüyleri, ıhlamur ağaçlarının solgun yapraklarının arasında- yada manolyaların- nasıl da ışıldıyorlar. Kelimenin tam manasıyla büyüleyici bir kuş sürüsü.
Papağan hemen başımın üstünden gökyüzüne doğru olanca gücüyle ve iştahıyla uçuyordu.
İşte sırf bu yüzden, mutlu olmalı bu gün. İşlerimiz tam da bundan dolayı rast gitmeli hep. İnsanlara güzel kelimeler ikram etmeli dudaklarımız. Ve sesimiz hiç de hırçın olmayan bir ahenkle güzel nağmeler sunmalı.


Bu sabah, bir papağan gördüm; hayata bakışım değişti birden!