AH ! NEREDE O ESKİ BAYRAMLAR



Toplumu birlik, beraberlik, kardeşlik ve dayanışma içinde tutan saygı ve sevgi temelinde insanları birleştiren önemli günlerdir bayramlarımız.


Her bayram sevincin, huzurun yaşandığı ve uzaklardaki özlemlerin bittiği anlardır, hatırlanmak isteğidir. İnsanlar arasındaki kardeşliğin, dostluğun, hoşgörünün ve sevginin güçlendiği zamanlardır. İnsanların birbirleriyle olan dargınlıklarının bittiği, kardeşçe kucaklaştıkları manevi yüklü günlerdir. Kültürümüzün ve İslam dininin değişmez yapı taşlarından olan bayramlarımızı maneviyatına uygun olarak en anlamlı şekilde yaşamak gerek.


Manevi değerlerimizle alakalı her konuda maalesef bugün dünü aratmaktadır. Bayramlarda bunlardan biri sadece. Dejenere dünyada her şey gibi zaman geçtikçe özelini, güzelini kaybeden, kıymeti de kaybedildikçe anlaşılan maneviyat yüklü bayramlar.Bayram deyince hep o eski bayramlar gelir akla. Bayramlar çocukken güzelmiş meğer. Büyüklerimizin “nerede o eski bayramlar” diye hayıflanmasını duyuyorum, bugün bizde diyoruz “ nerede o eski bayramlar” diye. Özlem duyduğumuz o bayramlarda ne vardı acaba? Nedense hiç kimse o eski bayramlarda yaşadığı tadı unutamıyor hep bir özlem hep bir hasret var. Ben kendimi çok ama çok şanslı hissediyorum. O eski bayramların sevincini, coşkusunu çocukken yaşayabildim, bizim çocuk gözümüzde güzel geçen o eski bayramlarımızı şimdiki çocuklarımızın gözünde de güzel ve anlamlı göstermek bizim görevimiz. O güzelim bayramlarda rengarenk, cam gibi parlayan akide şekerleri, yiyecekler, tatlılar, lunaparklar, el öpmeler, bayram harçlıkları, rugan ayakkabılar kirlenmesin diye yatağımızın başucuna koyduğumuz, yeni giysilerimiz bayram sabahında giyip herkese gösterme keyfi yaşadığımız, her yaştan insanla bayramlaşma faslı, bir demet çiçekle yapılan kabir ziyaretleri ve başucunda okunan dualarla ebediyete göç eden yakınlarımızın, akrabalarımızın maneviyatlarını yaşama duygusu.Sabahtan akşama kadar süren ziyaretler sonrasında yaşanan tatlı yorgunluk, onca büyüğü, küçüğü , eşi, dostu mutlu edince bizim yüreğimizde de tatlı bir huzura dönüşüyor.


Ya şimdiki bayramlar?


Tatil olarak görülüyor, tatil fırsatına dönüştürülüyor. Analar, babalar evlatlarına hasret, sevdiklerine hasret, gözler yolda, artık kapıların zilleri de çalmıyor, el öpüp şeker almaya gelen çocuklarda yok. Uzaklardaki sevdiklerimize telefon açıp, sesimizde ki özlemi, sevgiyi hissettirip bayram kutlamak yerine adet yerini bulsun diye kuru kısa bir mesajla kutlar olduk. Dört gözle beklediğimiz özlediğimiz sevdiklerimiz nerede?


Bayramlarımız, geleneklerimiz, değerlerimiz yüreklerimizden kayıp gider oldu. Bayramlarımız hiç değişmedi aslında; değişen bizler olduk. O hep huzuruyla, neşesiyle, şekeriyle, tatlısıyla, harçlığıyla limon kolonyası kokusunda misafir oldu evlerimize.


Gönül kapılarımızın birbirimize açıldığı, şefkat ve merhamet elimizi sevgiyle birbirimize uzattığımız, sevgi dolu, barış ve huzur içinde hep o eski bayramları yaşatan insanlar olmanız dileğiyle.


Sevdikleriniz hep yanınızda olsun, nice bayramlarda buluşmak umuduyla geçmiş bayramınız kutlu olsun.


Sevgiyle kalın.