"Gitmek gerekir bazen.. fazla yormadan, daha çok bıktırmadan.. eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan".

CAN YÜCEL




Yıllarca tüm olumsuz etkenlerin arkasına saklandık,vurdum duymaz,sağır Sultan olduk.
Sustuk...
Sessiz kaldık...
Soluksuz,nefessiz biz bize kaldık.
Ne kadar çok ağladık halimize.O kadar çok yandı ki yüreğimiz.

Zaman zaman peş parasız kaldık,canileştik.Suyu ateşle buluşturduk,masmavi Gökyüzünü griye boyadık.
Çocuklarımızın renkli uçurtmalarını yırttık,hayallerini yıktık.Bu bizim hayatımızdı, biz hayatı sevdik.

Bu hayat,memat meselesi işte dedik...
Töre cinayeti nedir ki,sıradan,namusumuzu temizledik.En alasından şiddeti yaşadık,acı çektik,olsun hakkettik.
Kıskançlığın cinnetini geçirdik,oda sıradandı,elimizi kolumuzu salladık,yine ortalarda gezindik.
Özgürlüğümüz elimizden alındı,fikir babalarımızın karşısında el pençe durduk.Büyüye saygı dedik.Zira bize öğretilen buydu.

Neyseki kimse mağdur değildi.Yokluğun papuçlarını hepimiz giydik.Üşümeyelim diye akan damımızı kendimiz yamaladık,söküğümüzü diktik,yaramızı sardık.Ayaklarımızı yorganımıza göre uzattık ,bununla yetinmeyi bildik biz.Çünkü herşeyin fazlası zarardı,haramdı dinimizde.

Çeşitli iftiralarla çamur attık ona ,buna.En önemli eksikliğimizi tamamladık nihayetinde.
Yıllarca kardeş dedik birbirimize,oysa arkamızı döndüğümüzde kuyusunu kazdık.
Göçmen dedik,Arnavut dedik,Ermeni dedik,Rum dedik,Çerkez dedik,Kürt dedik,Alevi dedik,Çingene dedik,katil olduk....,pislikleri yok ettik ama tek bir şeyi unuttuk,yüce Rabbim’in verdiği cana kıydık.
Ve bunun en büyük günah olduğunu bile bile Elhamdüllah Müslümanım diyerek gururlandık ya.Bu bizim için büyük bir zaferdi.Cihat ettik.

Geleceğe parlak yeni fidanlar yetiştirmek yerine,nifak soktuk aramıza.Gözümüzü kararttık,kötülüğün en kıralını yaparız düşünü düşledik.
Daha fazla düşünmeye ne hacet,biz yolumuzu çizdik bile.Yol bizim,hayat bizim,bundan kime ne.

Neyse ki eğitimin yaşı yoktur,cahil kaldık,okuyalım,adam olalım,topluma faydalı birey olalım dedik,dedik ama olamadık ne yazık.
Aslında türk toplumun en büyük sorunu eğitim ,altını çizelim lütfen demeliydik,demedik.
Elimizde her türlü olanak varken,kayalıkları üzerimize üzerimize yıktık.Altında kaldık,elimizi kimseye uzatmadık, uzatamadık .

Türban ağır bastı,din ağır bastı,köken ağır bastı,fikir ağır bastı,güç ağır bastı.Gücümüzü kaybettik sayende.
Sen bizi ezdin geçtin uşağum.Bizim Dünyamızı bize dar ettin.Duamızı böldün,yüreğimizi daralttın,sen Rabbim le aramıza girdin.Sana mı biz hesap vereceğiz,kimsin sen?İnancımızdan,yaşantımızdan sana ne.

SEN köprü kurmak yerine,önyargılı çizginle insanlığı böldün,kardeşi kardeşe düşman ettin.Hala marifetmiş gibi boş boş konuşuyorsun.

Bize bilgi sun,bizi okula gönder,bizi eğit, hayatımıza yol ver artık.Bizim kültürel ve sosyal değerlerimizi yozlaştırma,hayatı bize zorlaştırma.
Böylesine önemli kararları alırken,fikrimizi sor,hatırımızı sor,araştır,bul,buluştur.
Olumsuzlukların önüne geç.Biz bize düşen görevi fazlasıyla yapmaya hazırız.

Siyasi yelpazeni sadece kendi çıkarların için kullanma,buna yetkin yok senin.
Ve bizimde söz hakkımız var,bu toplumun,bu vatanın bir bireyleri olarak,bunu bil.
Biz senden, devletimizden ortak bir çözüm bekliyoruz.Bölünmeyelim,dağılmayalım, parçalanmayalım.

Gelecek nesillere o kadar çok güzel şeyler bırakalım ki,dayanışma,paylaşma nedir görsünler.Bu vatan bizim,bu bayrak bizim,bu toprak bizim,bu insan da bizim.Kolay gelmedik biz bu günlere unutmayalım...
Ayrımız,gayrımız yok ki bizim...


sevay