İşyerinde yangın merdiveni mola verdiğim sık yerlerden biridir. Çoğu zaman bunaldığımızda, en önemli ihtiyacımız olan kahrolası sigarayı içmek için buluşuruz arkadaşlarımızla. Bugün yine oradayken, o Anneyi seyrettim farkında olmaksızın. Bir köşeye sinmiş, yorgunluğunu atmaya çalışıyordu.

Sanırım durmadan dünyaya yeni çocuklar getiriyor. Öyle özdeşleşmiş ki bizimle; . kimi arkadaşım süt getiriyor bırakıyor duvarın bir köşesine,kimisi de kartonla onlara yuva yapmış duvar kenarına. Bir ressamın gözüyle çok güzel bir tablo haline gelebilirdi o sahneler.

Annelik, çok kutsal gerçekten. Her gün gazetelerde okuduğumuz haberlerin aksine, konuşamayan bir varlık olan bizim kedinin anneliği ise hiç tartışılmaz bana göre.
Yaklaşık bir yıl önce gördüğüm yavrular büyümüşler ve bana zamanı hatırlatıyor. Anne muhtemelen yakında yine yeni yavrular doğuracak. Değişmeyen tek gerçek ise onun iyi bir anne olması. Çocuklarını duvar diplerinde korumaya çalışması, bu kutsallığın ispatı. Sizce bu Kedi Anne yılın annesi ödülünü hak ediyor mu ?