BU GECE BİRAZDAN DA FAZLA BEN !

İlk kırgınlığında geri dönmeyen her aşık aptaldır!
Bunu anlamak için benim kadar denemeyin..Zira vakit insanları sevmez.. İşte bu yüzden.Gelme!...............................................................................
......................
İçimden şiirler geçip gider,eskiden şarkı söyleyen bir kız ağlar,yağan kar dondurur tüm aşkla yaşadıklarımı..
Mustafa Kemal’in karlar üzerinde yattığı fotoğrafı gelir gözümün önüne.Bunca topluluğa kendini inandıramamış eskimeyen,gelmiş geçmiş en büyük devlet adamının hali teselli eder beni..İyi mi yapmış aşka vakit ayırmamış..?
Şarkı söyleyen kızdan beklenmeyen davranışlar gelişir.. Ya hala gizemli kalmış yerleri varsa yaşamın? Of..! Ne çok kadın ölmüş içimde.. Ne zaman derin bir nefes alacağım diye meraklandırmıyor hayat beni;bu da iyi bir şey..
Ben bilmez miyim bu aşkı bir fahişeye bırakmayı? Muhammed,İsa aşkına,yıllardır kalbimde yatma aşkına..Hiç geri dönme...
Benim de bir boş yanım var;hançer saplı..Cıkartma ! İkimize de saplarım.Gelme! Rüzgar ! Şarka varma , dön Toroslar’dan esme!
Hayatı hep bahar mı sandın ? Pencereden sokagı seyretmek? Ayakların yürürken hala. .Üşümekten de mi anlamadın? Bak kış geldi..Sen gelme!
Aşkın yokuştu,beni yıkıştı..Yokluktu,yanındayken yoksunluktu;gelme..!
Her sehere yakın darağacında ben,taburemi iterim altımdan.. Gece,canım gece;beni koynundan ayırma.Çekme gözümden perçemlerini..
Yarına kim kaldı? Sen mi biz mi? Güneş tükensin; Kays’ın Mecnun olma aşkına,gelme!

ALMILA ERDEM