O bir gençti;hayatının baharında.ismi "ata"
Meşhur olmak için çıktı kameraların karşısına
Milyonlarca insan,kah güldü,kah ağladı,kah kızdı,
Bir sürü ahkam savurdu ona...
Erkekler kınadı,gözyaşlarını "erkekler ağlamaz diye"
O bir hedef,o bir ilkti sanki onca erkek içinde.....

O bir anaydı,yılları siper etmiş göğsünde,ismi "semra"ydı
Her ana gibi mücadele eden,bazen sözleri ile,bazen dilinin keskinliği ile
Umudunu,amacını savaşını sunuyordu insanlara
Birazda üstlendiği yarışmacı hali moda sokmuş birşeyler üstlenmişti
Babasız çocuk yetiştirmenın zorluklarını sergiliyodu,dengeli dengesiz halleriyle
Parasızlıgın önemini,gerekliligini savunan,kendi uslubu,kendi diliyle

Derken yıllarca yanlarında olmayan babaları cıktı ekrana,
Hepimiz tepkiler verdik,eleştirdik
Sanki ailesine tek sahip cıkmayan bir "o erkeği"bildik
İşimizi gücümüzü bırakıp onları seyrettık,
Ata’sı sinem’i,semra’sı ,baba’sı derken mutfaklara işlere girişemedik
O anayı-babayı-çocugu,sözlerimizle evirip çevirip şekiller verdik

Ve...Birkaç gün önce o ağlatan,o güldüren,
Reyting rekorları kırdıran,insanları birbirine düşüren
Sinem’i-ablasını-babasını-semra’sını son kez gördük
Ve Ata’yı toplumca ugurlayarak birazda şov yaparak gömdük
Şimdi bana nacizane tek bişey düşüyor;

Semra hanım’ın dalga geçtiğimiz "Haddini Bil"cümlesi
Toplum olarak hepimizin ayıbı degil mi...*? Sadece medya mı suçlu..?
Hepimizin ailesinde semralar atalar babalar yok mu..? Hepimiz acaba hangi değerler uğrunda koşuyor ama saklıyoruz...?
Biz izleyiciler artık susalım ve sadece acıya saygı duyalım

Konuşulacak tek şey varsa hatalarımızla savasalım
Eksiklerimizle ugraşalım,cocuklarımızla yapı taşları kuralım
Ögrenecek,ögretecek bizler isek,
Ben kendi adıma aldıgım bu dersi mısralara döktüm

Ne bir gercek şairim ne de yazar
Ama benimde çocuklarım var

Kim bilir belkide bu sayede benide şair yaparlar.......
Pastadan bir pay banada atarlar
Şiirimi okuyan "kadına bak hala neler yazmış"derler ama kendilerine kahkaha atarlar...




25.09.2005