adı Hüseyin
modern zamanlar şaşkını
baltaya sap olmaya karar vermiş
çekip Belçika’ya gelmiş
kendisi de gelişinden bihaber
ayık olduğu zaman sohbeti çekilmiyor
sarhoş olduğunda kendisi

kızlarını anarken gözleri yaşla doluyor
karısını sevdiğini söylüyor, bütün erkekler gibi
karısı uzakta olduğu için
sevgi nedir, uzaklardan duyulan hasret mi?
sevgi, sevdiğinden kaçış mıdır
yok dese de o
uzaklarda kalışının kendi içinde izahatı yok
ne anlatsam bu konu üzerine
herşey laf-ı güzah

biz geçelim bira muhabbetine
içtiğimiz bira niye acı?
ya onun hamuru acı ile yoğrulmuş
ya da biraya biber katılmış
acı geliyor tadı biranın
Hüseyin acı içiyor avuç avuç
”İçtiğim ağudur kardeş”
ana beni niye doğurdun
çam ağacı altında
acının çığlığında yoğurdun
acının çamuruna buladın beni

ben bu kadar karamsar değildim aslında
hikayeyi yazan şaşırmış
beni melankolinin çukuruna batırmış
yalan kardeş, yalan bunlar
ben neşeli birisiyim
her vara-yoğa gülerim
deli diyenler olsa da bana
ben bildiğimi ederim
boyaların renklerini karıştırıp
boyayı boyarım, boyaya inat
bazen öfke bazen sevinç
sallarım fırçayı duvara
sanıyorlar ben duvarları boyuyorum
oysa ben hayalimde
kaderimi dövüyorum
ben ne kadar döversem kaderimi
o kadar çok dayak yiyorum
başım, gözüm şişik geziyorum
merdivenden düştüm, kapıya çarptım desem de
inanma
beni kaderim dövdü
gaipten duyduğum sesleri
gördüğüm hayaller anlatsam
şaşarsın
eğer o zamana kadar
yutmadıysan küçük dilini
alıp eline gezersin
mantığının tavanını şaşırtırım senin

Hüseyin garip bir gariban
dağıtmadan kendini biraz hali yerindeydi
Don Quichot’luğa çıktığı yolda
Sancho olmaya çalışıyor
Hüseyin böyle biriydi
anlatmak zor
tanımak lazım
tanıdıktan sonra unutmak lazım
zira akla ziyan
bir Hüseyin bu Hüseyin
“şansın çalışacak sen çalışmayacaksın” derdi
şansı yola çıkmış
Hüseyin’e gelirken bir bira çukuruna düşmüş
geldiğinde zaten sarhoşmuş
almış onu da yanına
biranın memleketine
’şansı’ tembel çıktı şansından
bedavadan yemeyi seviyor
Hüseyi‘ne çok çalışıp
hiçbirşey edinememek düşüyor
’şansı’ çalışmayınca kendi çalıştığı para etmiyor
(ayık olup da çalıştığı zamanlarda tabii ki)

kendimi düzeltmeye çalışmadığımı sanmayın
eğer sarhoş yakalanmasaydım alkol tedavisi için yattığım hastanede
şimdi alkolsüz dolaşan kanımla karşınızda duracaktım
’alkolsüzlük düzelmek midir?’ diye soracaktım
biraderine sorsan: ’bu adam olmaz’
kendisine sorsan ’beni anlamadılar, ben çok geldim bu dünyaya’’

cebinde çakaralmaz
mermisi gözyaşları
anlatıyor anlatılamayanları
hep aynı nakaratta