Kimi zaman uzun bir ayrılığın soğukluğu, biraz uyku biraz uykusuzluk çoğu zaman da sensizim… Eski bir sedirin üzerinden (g)özlüyorum hayatı. Yılların deminden çaldığı çayım hep önüm de demine dem vuruyorum kederim bugün biraz daha ağır. Özlemin sol yanımın çukuru. Dalsam derinine kayboluyorum, dursam öyle canım acıyor, her bir hücremle özlüyorum. Yanmayı bile unutuyor kimi zaman sigaralarım… Sansürledim hayatımı perilere inanıyorum ‘seni getirecekler bana’ uykularımdan çalıp özlemine kattığım ‘nerdesin?’ , hiç olmadığı kadar yanıyor şimdi canım…

Bir çocuk büyüyor içimde, beni ne kadar sevdin sorusuna karşılık hep açık kollarım. Bana cenneti göster, yürümeliyim cennetin de sana dokunamadığım günlere inat kucaklamalıyım toprağını. Hırsımı hoş gör atamadığım çığlıklar şimdi ellerim de. Kanatırcasına ellerimi, gözyaşım kan olmalı akmalı benliğimden öyle ki başka türlü atamıyorum seni içimden.


İkimiz de aynı yanıyoruz aslın da ikimiz de aynı şekilde kırılmışız… Benim ‘acabalarım’ var kucak dolusu senin ise ‘keşkelerin’. İkimiz de aynı sevmişiz, ruhumuza dokunmuş ellerimiz. Şimdi daha çok acıyor canım ürkekliğimi hoş gör atamadığım hüznüm ellerim de. Çok zor değil ‘seni seviyorum’ demek kırılınca surlar örülüyor aşkın önüne. En güzel kırgınlığımsın, toprağın da parçalanmalı ellerim.

Şimdi gitmek zamanı sevgilim, gülüşümü çok severdin ya gülüşümü bırakıyorum sana ona iyi bak ve hep gül. Yaşama enerjimi sana bırakıyorum asla pes etme ben, ben neden mi gidiyorum sen yaşamın en iyisini hak ediyorsun sana şansımı devrediyorum. Biliyorum bir gün benden daha çok sevecek biri seni, biliyorum aşkın en güzeli bulacak seni. O zaman gelene kadar girmesin kimse gönlünün cennetine… Kokun var ya işte bir tek kokunu ver bana, görmeden dokunduğum olur ellerin, bir tek kokunla severim seni sen mutlu ol. Bana gitmek yakışıyorsa bu vakitler de giderim sorun değil. Söylemesi çok zordu belki yazması da bir hayli zor tel tel dökülüyor hüznüm unutma gönlünü sevdiğim her şeye rağmen hala ‘seni çok seviyorum’ …