Ben kendimi fanatik bir fenerbahçe taraftarı olarak görürdüm yakın bir zamana kadar,şimdide herhalde ya bende bir problem var yada fanatik bir fenerbahçe taraftarı değilim.Oysa evimde formasından çoraplarına bardaklarından mausepedine kadar herşey sarı-lacivert.Sabah işe gelirken benden yaşça çok büyük bir beyamca beni tanıdıgı için kolumdan tutup evlat kim şampiyon olacak ? diye sordu.Bende yav amca kim olursa olsun hakkıyla olsun dedim,adam şaşırdı ama ben ferahlamıştım evet kim hakettiyse o olsun neden hep kendimi kasıp illada biz olalım deriz neden hep bana olsun isteriz ben fenerli isen galatasaraylısıda,beşiktaşlısıda,sivaslısıda bu memleketin evladı onlarda kendilerinden olsun istemezlermi hep bizmi olmalıyız şampiyon.
Peki o zaman nerede kaldı rekabet nerde kaldı centilmenlik fair-play her zaman her yerde en büyük demekten yorumayacakmıyız,neden her zaman önce can sonra canan diyoruz bir kerede önce canan sonra can desek başkalarının mutlulukları ile bizlerde mutlu olsakya nerde.Bu olayları tetikleyen bir çok unsur var her taraftar birbiri ile nerede ise kanlı bıçaklı.
Çok iyi hatırlıyorum daha dün gibi;bir Fenerbahçe taraftarı olarak galatasaray UEFA kupasını kazandıgında o kadar çok sevinç çığlıkları atmış ve bagırmıştımki ses tellerim zarar gördü meydanlaraçıkıp gece yarılarına kadar sevinç çıglıkları attık renk ayrımı yapmadan çünkü kazanan ülkemizdi kazanan bir türk takımı idi.KAZANAN BİZDİK