Neden gidiyorsun diye sormayacağım sana, elbette bir nedeni vardır.

Yanlış bir şey mi yaptım diye sormayacağım sana, elbette sorun sende değil ben başaramadım diyeceksin.

Mümkünse gitme diyeceğim sana, bunu söylemem ne kadar sürecek bilmiyorum ama sesim kısılana kadar söyleyeceğim.

Eğer bir insanı diğer tüm insanlardan kıskanıyorsan, onun üzülmemesi için mutsuz olmayı göze alıyorsan, hayatının geri kalanını ona adamaktan hiç şüphe duymuyorsan… Bence bütün mesela budur.

Kendine iyi bak güzel insan, kimsenin seni üzmesine izin verme, geceleri üstünü ört lütfen çok dalgın uyuyorsun.

Geceleri yanımda değilsin diyebilirsin elbette. Yanında değildim ama hep seni düşündüm. Uykusuz kalmasın, üşümesin, hiçbir yeri ağrımasın diye dua ettim.

Beni eskisi kadar sevmediğini biliyorum. Bu bildiğim en acı verici bilgi. ‘Bilgi güçtür’ der İngiliz filozof Francis Bacon. Bizim hikâye de bilgi acıdır, gözyaşıdır, mideye giren kramplardır, uykusuz geçen gecelerdir, ağlayarak yazılan şiirlerdir.

Hayatta anlamların birbirlerine karışmasına alışığım, ya biz? Biz niye birbirimize karışamadık? Biz niye göz göze gelip ağlayamadık? Neden hasta olduğumda bana çorba yapmadın? Neden terliyken soğuk su içtiğim için kızmadın bana?

‘Bırak aksın zaman’ demiş acemi şair. Resmen saçmalamış, yalan söylemiş, zenginleştirilmiş uranyum serpiştirmiş anıların üzerine.

Zaman akmamalıydı, saatler hipnotize olmalıydı, akrep ile yelkovan göç etmeliydi başka şehirlere. Ben sana şiirler okumalıydım. İçtiğimiz çayın deminde kaybolmalıydık. Saçların yüzümü kaplamalıydı, nefessiz kalmalıydım dört duvar arasında, iki kalp arasında…

‘Sen beni mektup yazacak kadar sevmedin’ der Hakan Günbay. Ben seni görmeden sevdim güzel insan. Yüzünü görmek, sesini duymak lotodan büyük ikramiyeyi tutturmak farksız benim için. Tek farkı ikramiyeyi harcansa da hiç azalmadı. Gün geçtikçe arttı, Seni ilk gördüğümden daha çok seviyorum, ilk duyduğumdan daha çok özlüyorum.

Güzellik tanrıçası Yunan mitolojisinde ‘Afrodit’, Roma mitolojisinde ise ‘Venüs’ olarak adlandırılır. İnsanlar bu konuda bile hemfikir olamamış. Benim mitolojimde bütün güzelliklerin tanrıçası sensin, bütün güzelliklerin sahibi sensin, güzellik kuramının kurucusu sensin, yaşayan ve hiç ölmeyecek kutsal tanrıça sensin.


Bana inanmıyorsan yazdıklarıma inan!
Beni duymuyorsan şiirlerimi duy!
Beni sevmiyorsan… !

Beni sevmiyorsan kimseyi sevme olur mu? Egoist bir düşünce olduğunu biliyorum.

Bir bunu biliyorum zaten, geri kalan her şeyi unuttum. Hard diskime format attım, bütün anılarımı biçimlendirdim, zamanı geri dönüşüm kutusunun derinliklerine gönderdim.

En son sevdiğim kadın annemdi. Aradan yirmi iki yıl geçti. Yirmi iki yıl güzel insan. Seni sevmek için yirmi iki yıl bekledim. Yirmi iki büyük sayı matematikte. Olsun ama yine beklerim.

Bir gün beni sevecek falan olursan haberim olsun. Çıkar gelirim hemen.

Şimdi seni Allah’a ve kuşlara emanet ediyorum. Göz kulak olursunuz birbirinize. Aşkın bana verdiği yetkiye dayanarak güzel bir portreyi andıran yanaklarından öpüyorum.

Geceleri çok geç uyuma, bol bol kitap oku ve günde en az bir defa bir çocuğun yüzündeki gülümsemeyi izlemeyi unutma. Çocuklar asla yalan söylemez.

Yirmi iki yaşındaki bir çocuktan sevgilerle

İyilikler ve güzellikler her zaman seninle olsun

Mutlu kal…