Hep düşünürdüm oğlum büyüyecek okuyacak sabırsızlanırdım ne zaman büyüyecek diye. Oysa yıllar ne çabuk geçiyormuş biz farkında olmadan, fark ettiğimizdeyse yolun yarısını çoktan kat ettiğimizi.

Oğlum son sınıf artık büyüdü şunun şurasında ne kaldıki üniversiteye şimdiden ben oğlumdan daha heyecanlanıyorum.

Anne olmak ne muhteşem bir duygu ya rabbim...!

Henüz okulların açılmasına bikaç gün vardı bizse hala köyde tarladaydık,annem hep yavrum herkes evini tuttu siz neden halletmediniz şu işinizi diye söyleniyordu.

Anne yüreği işde ben oğlumu ,annem beni düşünüyordu.Ben oğlumu ailemin yardımıyla büyüttüm hoş daha bebek gördüğüm anlar oluyor ya.

Okulun açılmasına iki gün kalmıştı oğlumla birlikte gelmiştik Emirdağ ’a ev tutacaktık.İnsan tevekkül ettimi herşey yolunda gidiyor rabbim yardım ediyordu.

İlk baktığımız evi tuttuk okulada yakındı hem ev sahiplerimizde cana yakın insanlar gibi gelmişti bana yanılmamışım.

Hemen geri döndük bikaç parça eşya aldık geri geldik ilk hafta fark etmedim babamda gelmişti bizimle birlikte.Babam artık gidiyordu kızım alışmalısın gurbete dedi gülümse yerek biz nasıl alışırız yokluğunuza bilmiyorum dedi.

Babamın gittiği gün oğlum okulda bense evde tek başına kalmıştım.Emirdağ türkülerini dinler severdimde .O an dilime hiç kalkmıyor Emirdağ’ın dumanı diye bir türkü dolanmış farkında olmadan söylüyordum.

Birden fark ettim ki hakikaten hiç kalmıyormuş Emirdağlarının dumanı öyle garip oluyormuş akşamları ,ben bunları düşünürken yanaklarımda ıslaklıkları hissettim.

Dilimde dolanan türküyü yaşıyordum sanki.

Oğlum görmesin diye kolay kolay ağlamazdım, diye bilirimki hiç görmedi ağladığımı ne kadar canım yansada göz yaşlarım hep içime akıtırdım oğlumun üzülmesine dayanamazdım.

O günden sonra ben o türküyü okadar çok dinledim ağladım ki ben bile hatırlamıyorum ağladığım günlerin sayısını.

Zaman öyle hızla akıp geçiyor ömrümüzü öyle çalıyor biz farkına varana dek iş işten geçmiş oluyordu hoş farkında olsak ne olur?
Oğlum büyüdü bense alıştım buraya çevremdeki insanlar cana yakındı şimdi onlardan biri gibi oldum.

Bilmiyorum bundan sonrası nasıl olur bildiğimse anneyse insan evladı için her zorluğa katlanıyor.Hem anne hem baba olmakda var tabi sorumluluğum ne kadar büyük olsada oğlum içinher zorluğa katlanır her yere giderim.

İyiki varsın oğlum iyiki varsın...!

Ben oğlumu 23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK ÇOCUK BAYRAM’ında doğurmuştum rabbimin bayram hediyesiydi bana .Ne kadar acı çeksem ne kadar zorda kalsamda yaşama sevincim oldu hayata karşı direncimi artırdı.

Ben anlamıyorum çoğu insan daha doğrusu kadın bırakıp gidiyor çocuğunu tamam zorluklar var acılar var mücadelenin en inanılmazı var ama nasıl bırakırlar çocuklarını anlam veremiyorum.

Kendime diyorum mecbur kalmıştır diye yinede sorgulamaktan kendimi alamıyorum hangi zorluk beni oğlumdan ayrı bırakabilir,hangi sebep oğlumsuz olmama neden olabilir?

Rabbim emanetini almadıkça toprağa girmedikçe kimse ayıramaz onu benden kimse alamaz.

YÜCE MEVLAM NE ANASINI EVLADINDAN ,NEDE EVLADI ANASINDAN AYRI KOYMASIN İNŞALLAH...

Kalbi sevgi dolu anneyim diyebilen evlat sevgisini yüreğinde hissedendir anne ...ANNEM...



SON EYLÜL