Hayat...Nefes almak..Yemek yemek ve uyumak..Büyümek ve ölmek...
İşte hayatı özetleyen bir kaç küçük tüyodur bunlar.Peki gerçekten öyle mi?Sandığınız kadar kolay değil aslında.
İnsanlar,korkarlar.Ölmekten çekinirler.Çünkü onlar,ölümden sonrasını sevmesini bilmezler.Sizlere ölümü sevdirmek değil amacım.Sevdiğim şeyi anlatmak sadece.
Herşey boşluktu.Yani koca bir ’’0’’.Ve bu sıfırdan doğdu insan.Üşüdü önceleri Alp dağlarında ve sonra ateşi hissetti Mezopotamya’da bir kadının teninde.Ve Avrupa’lı yuvarlad taşları yerinden.Dört nala koşan atların köpüklü sırtında buldu anlamını Türk.Ve hayat,beyazı kırdırdı siyaha.
Olamaz.Olmamalı.Bu kadar basit değildir ama demi?
Evet vardı bir boşluk ama manasız değildi.Allah.
Şimdi diyeceksin ki hem boşluğu kabul ediyosun hem de o boşluğu nasıl dolduruyorsun?
1.Varlık.Elde olan değil mi?Peki 1 nasıl oluştu?
Haydi dönelim mi çocukluğumuza?Saf olduğumuz ve kirlenmediğimiz o güzel günlere?Korkma!Yargılayacak ben değilim elbette günahların için seni.Bir günahkar nasıl yargılar bir günahkarı?Ben.İnsan.Elime bir arı iğnesinin batmasından korkan ve yaz geceleri şeffaf örtülere bürünen sırf benden milyon katı küçüklükte bir sineğin ısırmaması için.Yargılayamam elbet seni fakat sadece bir matematik oyunu oynayacağız seninle.
0,1 +0.2+0,3+0,4+0,5+0,6,+0,7+0,8+0,9=4,5 değil mi?
Korktuğun gibi değilmiş demi?Yani ufak bir matematik hesabı.
Neyse konumuza dönelim seninle.Şimdi 0 yokluk demekti ama 0,1 var değil mi?Peki ne kadar önemli bir varlık.Bir hiçe eşit hemen.Ama üst üste koyduğunda 4 tam bir yarım etti demi?
Şimdi hala diyor musun yokluktan geldik?
Allah olgusuna gelince,onu da başka zaman konuşacağız seninle.Neden mi?Bence şimdi biraz düşün.