Beklemekle olmuyor güzel kardeşim. Sen otur dur, sonra her şey istediğin gibi olsun, birde eline sihirli değnek versinler tam olsun.
Kolay sandıysan gördün, bak öyle değilmiş.
İstemekle olmuyormuş değil mi?
Hala öğrenemediysen ya çok şanslısın her şey yolunda gitti ya da halen bütün saflığınla beklemektesin.
Hep değiştirememekten korktun, değiştirebilecekken bir şeyleri teşebbüs bile etmedin, üstelik şikayet ettin, elinden geleni de yapmadın ne diyeceğimi bilmiyorum sana.
Hak ettin sen desem, kızacaksın bana biliyorum ama hak ettin işte. Üstelik söylenip durdun kafamı şişirdin, yoruldum seni dinlemekten.
Silkelen artık bir kendine gel,
Haa şöyle adam ol!
Al eline bir kağıt kalem, yaz şimdi ne istiyorsan teker teker sırala.
Aferin! Şimdi de yapamadıklarını yaz.
Neden yapamadıklarını da yanına kaydet. Sıkıntı nerede şimdi bir bakalım…
Buldun mu?
Zaten biliyordun değil mi?
Erteledin, öteledin, yarında var dedin,
Koşullara bağladın,
Üstelik mükemmeliyetçilikte çabası,
Oldu mu adam gibi olsun,
Yarım yamalak olmasın…
Böyle olunca da bekle dur, senin yerine birileri bir şeyler yapar belki,
Sen öyle sanmaya devam et bakalım. Aklından geçir belki bir mucize olur.
Eee… Yıllarda yerinde saymıyor hani…
Kızdı durdu kendine… Ama sanırım aynı zamanda kendine eziyet etmekten de keyif alıyordu.
Kendini, kendine getirmeye çalışmıştı işte …
Neden bugün diye sordu kendine,
Karıştırma neyse ne, amma irdeliyorsun, bırak artık bu gün o gün de, rahat ol dedi, kendi.
Uyandı uykudan düştü yollara… Gidilecek daha çok yolu vardı…