Çok acılar çekmişin...Çok acılar

Acı nedir ? diye sorsam “”Benim” dersin
Bazı insanlar bu acıları hareketleriyle çevresine belli eder..Sen ise hırsını kalemden alıyorsun.Ah güzelim ah !
En sevdiğin insan hayatta iken sana sahiplenmesi seni şımartmıştı..
O güzel çocukluğun devam ediyor, hayatı umursamıyordun
Ve o gittikten sonra gerçek acı şurana oturmuştu bile.. Acıları toparlayamadın..Biriktirdin..biriktirdin..Boşaltacak yer aradın ama çok geçti. Halbu ki onların içinde yaşamıştın.
Daha sonra insanları tanımaya çalıştın..Tüm renkler Güneşte birleşir sanıyordun halbuki çoğu renk toprakta can bulmuştu.
Fakat o zamanlar gözlerinde pembe perde vardı..sahte gülücüklerin riyakarlıkların farkında bile değildin..

Ve şimdi her şeyi görüyorsun..
Günaydın !
Ama üzülme...İnan üzülme..Sadece ve sadece yüreğine ve içindeki güzelliklere sahip ol yeter.
Çünkü şu anki dünyanın görünen yüzü kendini harap edecek kadar şerefli değildir...

Sevgi ve sonsuz saygılarımla