yalnızlık üstüne konuşmak ve bu konuya farklı bir boyut katmak isterim
yalnızlık aslında iki kısma ayrılık birincisi somut yalnızlık ve ikincisi soyut yalnızlık.
öncelikle somut yalnızlığı ele almak gerekirse; kişinin aklının dışında gerçekleşek ve madde olarak yanında birilerinin olmama durumudur. bir uzay oluşturmak gerekirse örneğin uzayımız bir ev olsun kişi evde tek başına kalıyorsa yalnızdır deriz ancak bir süre sonra yanına birileri gelirse o zaman yalnızlıktan çıkmış olur. mantıksal çıkarım yapmak gerekirse kişi ancak zamana ve mekana bağlı yalnızlık çeker. bu durumdan dolayı şunu diyebiliriz ki kişi mutlak somut yalnızlık çekemez.
ikinci yalnızlıktan yani soyut yalnızlıktan bahsetmek gerekirse; aklın içinde yaşanan bir olgu olduğu çok açık ortadadır. kişinin düşünce ve fikir olarak taraf bulamaması durumunda çektiği bir yalnızlık türüdür.
hiç bir insanın düşünceleri tasarımcısı kadar anlaşılmaz. kişi düşünsel olarak hep yalınız kalır duyguları ve düşünceleri taraf bulamaz. bu da şu çıkarımı ortaya atar; kişi mutlak soyut yalnızlık yaşar ve kurtuluşu yoktur..
sonuç olarak kişi yalnız mıdır???