Ağlayamadığı anlarda çok gülermiş insan.Bazen çok güldük bazen çok ağladık dibe vurduk.Yeri geldi gocunduk senden hayat.Sen miydin bizi gücendiren biz miydik uçan kuştan evhamlanan.
Biz çizmeyi aştık ,senden neler neler istedik be hayat.Platonik bir sevdaydın sen bizde,biz bilmedik.
Geldik gidiyoruz değil mi usta?Şimdi kapatıversem gözlerimi ,bir rüya görsem ayaküstü."Kar yağmış evimizin bahçesine diz boyu, çocukmuşuz donmuş ellerimiz buz kesmişte ölmemişiz biz .Çocukmuşuz ya
ölmezmiş çocukluk.
Ahh be üstadım !
En çok ölmeye yakın severmiş insan yaşamayı.......................ömür yetmezmiş.
Son dakikada "SENİ SEVİYORUM "dediğinde de hayat duymazmış.Zaten sevmiyorum diyen kocaman bir yalan.
Sahi biz hep doğruyduk değil mi ?Şimdi bir yalanımz olsa ne faydası var.Platonikmiş işte hayat bizde
biz sevdik biz çok sevdik de hiç sevilmedik be usta.