Sur üflense çatsa yevme yeşfa’u
Karanlığı boğan zülâle benzer (Melahat TEMUR)

Ey Gönül Pınarım!
Yüzümde açan gonca gülüm, nar çiçeğim!

Varlık ile yokluk arasında buldum seni.Ne görebiliyorum ne dokunabiliyorum sana.
Şah damarım kadar yakın, gök kadar uzaksın.

Ey içimdeki İsmail!
Aradığın su ayaklarının dibindedir.Oysa ben Hacer misali su arıyorum.Merve safâ arasındayım.
Bir yandan seni kaybetme korkusu bir yandan kızgın kumların sıcağı ....yıldırmıyor beni.
Öyle kaynayan bir yüreğim var ki! Ben kendimi senin yoluna amade etmişim.
Yâ râb hemişe lutfuna kıl reh-nüma bana
Gösterme ol tariki ki yetmez sana bana (Fuzuli)

Tanrım! lütfunu rehber kıl daima bana ve sakın sana ulaşmayan yolu gösterme)
Ey gönül gözüm!
Gönlümüzde aşk varsa gittiğimiz yol doğrudur.Surete meyletmedik etmeyiz de.
Nasıl ki bir ırmak çoşkuyla akar ve binlerce yola ayrılır.Yani bir baştan binlerce baş olur.işte sen aşkların en ilkisin.

Sen gülistansın, ben nevâgerim.Rengarenk çiçeklerin arasında sen Akşam Sefâ/sısın.

Didârın teleffuzu bile dalgaların yükselmesine,fani işlerden el-etek çektirmesine yetiyor.

Şems’e eş değerdir o şekl i simâ
Ya güldür ya öldür ya lutf û kerem (Melahat Temur)

Bilmez misin ki Allah’ın bana en büyük ihsânısın. Seni ziyarete davet eden sen/sin.İbâdetimde hata olabilir.Çünkü; denizlerin kabardığı okyanusların çalkalandığı bir döneme denk geliyor.Ondan dolayı bazen dünya güllük-gülistanlık bazen de altüst oluyor.

Yâ bülbül-i şeydâ ben acemi bir maşuğum,sükûtun pencesinde uçuyorum.Eğer kanadım olsaydı,göçmen kuşlarının izini sürüp pencerene konardım.Bir kafese girmeye bile razı olurdum.

Biz tecrid gömleği giymeye layık değiliz.Rahmetinden kovma beni.

Sakin sessiz gecede iki kızıl semada
İbâdete duralım ayrılıktan kâr yok (Melahat TEMUR)