aslında onu seviyorum her gün onu görmek icin dua ile başlıyorum oysa onu tanımadan önce tanrıyı sadece caresizligimde hatırlardım demek ki şimdilerde caresizim hayatta bütün careyi kendinde arayan ben seni kendimde bulan aslında bu kaybolmak mı bilemiyorum sende seni kendimde kaybetmeden kendim sende kayboluyorum her gün her kaybolan gibi korkmuyorum senden dahada kaybolmak istiyorum sende kaybolurken bu kadar huzurlu olmam normalmi bilemiyorum aslında gayet sakin sana hergün ulaşmaya calışmak güzel bi duygu her nekadar benim varlıgım bilinmesede yanında .Bu gün yine seni gördüm elinde ilaclar seni ilkez caresiz gördüm sanki ama o caresizlikle bile senden cok yıkıldım yaşamda sanki hic tutmadıgım ellerimden kayıyodun birden icim ürberti seni hasta görmek dünyandaki en kötü şeymiş meger senin elindeki o ilaclar düşündüm saatlerce seni belki egoistce olacak ama kimsenin düşünmedigi gibi düşündüm acaba varmıyıdı bi zararı sana yok hayır bunu düşünmesi bile korkutucu yokdu o yine güneş gibi parlayacakdı tüm saglıyla yaşama inatıyla gülümsemesi ile ışıl ışıl gözleriyle yaşamda kalıcakdı benim icinmi asla o zaten beni tanımıyo bile geride kalanları üzmemek icin cünkü onsuzlukda kararacak hayatlar cokdu varlıgında sadece ben yansımasından faydalanıyodum ama ışık oldugu ümit oldugu ailesi ve sevdikleri vardı yaşamda ben anca bi ay gibi faydalanıyodum ışıgından sadece akşamları ilkez sevdim gibi bişeydi başıma gelen sevmek mi düşünmekmi onu sevilmden ama ben sevilmeden de onu düşünüyosam demekki sevgim sonsuz ona