İyi olmadığımı biliyorum. Sabah aydınlığıyla doğdu bir aşk var, akşam karanlığıyla batmıyor. Batmayacak, hissediyorum.

Bitmeyecek, tükenmeyecek hislerin varlığından hep endişe duymuşumdur. Dahası korkmuşumdur. Sevda bir kere büyüktür çünkü, çünkü ancak bir kişi büyük sever. Aşkın karasında da karanlığında da ikinci kişiye yer yoktur. Acı seven içindir, acıyacak olan sevecek olandır. Sevecek olansa çoktan sevmiştir, dönüşü yok o yol, seveni çoktan içine hapsetmiştir.

İyi olmadığımı söyleyemiyorum. Aslında inkar etmelerini istiyorum âşık olanların sevdalarını. Hayır demelerini istiyorum. Sana aşkla baktığımı sanıyor olabilirsin, görmüş olabilirsin. Bana aşkı tanımlayamazsın oysa. Belki o bakışlar beni kendine hapsetmiş olduğun içindir ki belki yüreğinde bir yerde kendimi arıyorumdur. Belki sende kendimden bir iz arıyorumdur.

Var diyebilir misin?
Sana âşık olduğumu bildiğini söylüyorsun, kanıtlayabilir misin?

İnkar etmelerini istiyorum evet. İçimdeki bu coşkuyu kendinle açıklayamazsın demelerini istiyorum, bu her neyse bu şeyden kendine pay çıkaramazsın. Bazen içimde biriken hazzı dökmek, yıkmak, sonra yıkıntılar arasında kendimi aramak için ağlıyor olabilirim. O kargaşada arayan kişiyi de kaybetmek istemediğimden tutunuyor olabilirim dudaklarına.

Hayır olmaz, bunu kendinle açıklayamazsın.

Seni her saniye düşündüğümü sanma demelerini istiyorum. Zannetme ki sensiz bu şehri sevemiyorum ben. Ben kendimi kaybettiğim bir şehirden nefret ediyorum, ben kendimi unuttuğum ve aldattığım bir şehirden kaçıp gitmek istiyorum.

Senin uyuduğun geceyi arayışım bundan, kaybettim kendimi ve aradığım şeyin senin gözlerini açtığın zamanı seyrettiğini biliyorum.

Seni bırakmayan şehirleri bırakamayışım bundan…
Kendime âşığım, sen beni kendine ait kılamazsın.

İnkar diyorum evet, inkar etsinler. İnkar edelim.
Biz kendimizi aşktan başka yerde bulamayacağız biliyorum, ama asla kabul etmeyelim.

Asena Gülsüm Güneş