Biraz önce beni hayretler içinde bırakan olayı paylaşmak istiyorum.

Yer Bilgisayar Kursu olayın kahramanları ise yaklaşık 30 - 35 yaşlarında iki kız kardeş.. Laf aramızda her ikisi de derslerde iyi sayılmazlar hatta kötü bile diyebilirim.(Bu kurs onlarla nasıl bitecek bilmiyorum ) Derslerde epey bir uğraştırıyorlar .. Teknoloji ile araları hiç iyi değil. Daha önce hiç bilgisayar kullanmamışlar ve öğrenirken de çok dikkatsizler.. Derste birbirlerinin ne yaptığını takip etmekten anlatılanı takip edemiyorlar. Kendi ekranlarında ne olduğunu bile göremiyorlar.
Yaklaşık bir aylık dönemden sonra ünite sonu bir değerlendirme sınavı yapıyoruz.Sorular dağıtıldı çoktan seçmeli bir sınav bu ve sınıfta sadece 9 kişi var. Yani kopya çekmek kolay gibi görünse de çabuk fark edilir. Ama insan kaç yaşında olursa olsun sınav kağıdı gelince önüne kopya çekmek istiyor nedense 
Bizim cici kızlar da kopya çekmeye kalkıştılar tabi. Birbirlerine soruyorlar (biz okuldayken buna kopya değil yardımlaşma (!) derdik gerçi). Defterlerine bakmaya çalışıyorlar ama sınıf sessiz ve kendi aralarındaki fısıldaşma, çevrilen defter sayfalarının sesleri açık açık duyuluyor. İlkokul talebesi de değil ki kalkıp kulağını çekesin. Yüksek sesle genele bir uyarı yaptım “ Arkadaşlar sınavdayız!” Sesler kesildi. Bir süreliğine tabi.. Birkaç dakika sonra tekrar başlıyorlar ben ön masalardan birinde oturuyorum ve onlara sırtım dönük. Bir süre sonra tekrar uyarıyorum “Arkadaşlar sınav devam ediyor !!” Ses tekrar kesiliyor. Sınıftaki herkes durumun farkında ve gülüşüyorlar. İki kız kardeş yine yardımlaşmaya başlıyor ve ben artık dayanamıyorum. Şöyle bir arkama döndüğümde küçük olan kardeş ile göz göze geliyorum ekranın arkasına saklanmış ablasıyla konuşurken ve tahmin edin verdiği tepki ne oluyor yada siz olsaydınız bu durumda nasıl davranırdınız? Ben olsaydım utanır hafif utangaç bir gülümseme sallar kafamı kağıda çevirirdim. Ama bizim ki anında ablasını sattı. Yüzüne bakar bakmaz “ya hocam şuna bi şey söyleyin hep bana sorup duruyo benim de dikkatimi dağıtıyo” evet cümleler aynen böyle her ne kadar 7 yaşındaki bir ilkokul çocuğunun sözleri gibi gelse de bu cümleler yaklaşık otuz yaşında evli barklı çoluklu çocuklu bir kadına ait. Siz ne düşündünüz bilmiyorum ama ben çok şaşırdım. Siz olsanız ne tepki verirdiniz. Yaşları benden büyük olan insanlar bunlar, hepsi erişgin ne diyebilirim ki.. Şaşırdım “ Ne diyeyim ki hanginiz çocuksunuz “ o sinirle kalktı masasından ve gitti başka boş bir masaya oturdu bu arada ablası da çok sinirlenmiş söyleniyordu kardeşine…
Sınav bittikten sonra çıkışta tartışmış küsmüşler. Eve giderken aynı dolmuşa bindik küçüğü ile ve hala bana ablasını şikayet ediyordu.
“Ama hocam yaptığı şey doğru muydu? Hep bana sordu dikkatimi dağıttı”
Benden de destek verecek bir konuşma bekledi. Ama ben kopya olayını geçmiş kendini kurtarmak için ablasını satan bir kardeşi hayretle seyrediyordum
“Kağıda da baktı zaten”
“… “
“Bi de kalkmış bana kızıyo sınıf içinde niye küçük düşürmüşüm onu bana ne kopya çekmeseydin.De mi hocam haksız mıyım yaptığı şey doğru muydu?”
“ Bana kalsa senin yaptığın da doğru değil” Ama ….
Siz olsaydınız ne yapardınız güler miydiniz ağlar mıydınız?