Gelişigüzellik içinde işe yarar birşeyler aradığım bir yer burası. Günün içinde, kurtarabildiğim dakikalarda, yazmaya çalışıyorum. Konuşurken bu kadar seri konuşamam, ama yazarken çok seriyimdir. Bu garip durum, belki de yaşam amacımın yazmak oluşuyla ilgili fantastik teoriler üretmeme neden oluyor. Belki de yazmak için yaratıldım. Ama diğer yandan, yazmakla da tatmin olabiliyor muyum, tartışılır. Bazı şeyler var ki, aslına dokunmadan edebiyatını yapamazsınız. Ben bunu yapıyorum, ne kadar haklıyım?

Edebiyat yapmak, birşeyi süslemek değil yalnız. Onu, karşı tarafın da okuduğu an da “Evet, budur” diyeceği şekilde anabilmek asıl olan. Ötesinde yaptıklarımız karalamadan başkası ve fazlası değil.

Ben birşeyler karalarken, bunlar hariç, sözümün kalabalığından kaçıyorum. Çünkü kalabalık olan herşey, bir yönüyle de kabalık olarak görünüyor bana. Allah sadeliği sever. Sadelik nedir peki? Sadelik, sanatta israftan kaçınmaktır. Allah neyi yaratmışsa Sanî ismiyle onda israf bulamazsın, ama sanat bulursun.

Buradan şuraya geleceğim. Nereye geleceğim? Ne vereyim abime? :) Hiçbir fikrim yok aslında. Sarhoş gibi yazıyorum şu an. Kendi kalemimin, fikrimin sarhoşuyum. Nasıl bir sarhoş gecenin bir yarısı, belki sabaha doğru evine giderken yalpalar; ben de yalpalıyorum. Nereye, ne yazacağımı bilemiyorum bazen. Bazen daha da kötü oluyor herşey. Saçmalıyorum. Yine de mutluyum. İnsan, robot değildir. Bazen saçmalamak da ister. Ama o saçmalıklar, başkalarına saçma gelsin istemez.

twitter.com/baharperest