Kahramanım; Hatırlıyor musun teyzelerin bana sorduğu soruları ?
En çok anneni mi?
Babanı mı? çok seviyorsun derler beni köşe sıkıştırırlardı.Cevap veremezdim dilim tutulur sinerdim bir köşeye, hep o tür sorulardan kaçardım..Annem dersem sen üzülecektin; babam dersem annem üzülecekti...Ama senin yerin bir başkaydı be babam!
Ne bilim senin hareketlerin bile bana ilginç gelirdi. Belkide baba kız ilişkisinden çok arkadaş gibi olduğumuzdan öle geliyordu.
En çok patates salatanı çok özledim. Büyük parçalarda marul doğrar sanat eseri bu ya derdin.Tabi anneme beğendiremez din.Oturur bir kase patates salatasını yerdik hiç görmemişler gibi..Şimdi senin yaptığın gibi yapmaya çalışı yorumda seninkinin tadını tutmuyor babam.
Babam hep güçlü olmasını sen öğrettin bana. Adımlarımı sağlam atmayı öğrettin. Düştüğümde kalkmayı da bilmem gerektiğini birçok şeyi sen öğrettin bana.
Teşekkür ederim beni böyle yetiştirdiğin için yine teşekkür ederim ki senin gibi bir erkeğe sahip olduğum için. İyi ki sana aşığım.
Biliyor musun baba.. senin kızın çok güçlü artık senin gibi onurlu. Şu sözünü hiç unutmuyorum: ’’hatalarda insanlar içindir, hata yapmak suç değildir önemli olan bunlardan ders alıp tekrarlamamaktır’’ derdin.Bu sözün kulağımda küpe oldu babam..
Seni üzdüysem beni bağışla babam elimden geldiğince sana layık olmaya çalıştım umarım becerebilmiş tirim.
Hayat direğim, umut parçam seni çok seviyorum.Kahramanım hayatımda olduğun için şükür ediyorum kendine çok dikkat et! Yazamadığım kalan onca kelimeler var ki ama sayfalar yetmiyor babam.. Ellerinden nur yüzünden öpüyorum..
Erkeğim, iyi ki varsın allah’a emanet ol... seni kocaman minicik seven kızın...