Her gün yeni bir şey öğretirmiş insana şimdiler de daha iyi anlıyorum.

İş hayatı, aile, sevgili, eş, dost ...

Kimi zaman olumlu kimi zaman olumsuz, yeni bir şeyler öğrenmek; sevindirdiği kadar üzmüş olsa da, hayata dair yeni bir tecrübe diye geçmenin doğru olup olmadığını anlayamadım.

Aslında anlayamadığım daha büyük bir şey var.

Bir insanın doğruluğuna, dürüstlüğüne, yalan söylemediğine inanmak istemeyenleri anlamıyorum.

Sizi karşısına alıp konuşan bir insana "ciddi misin?" sorusunu yöneltmek ne kadar küçük düşürücü bir durum.

Yahu karşındakinin dürüst, yalansız bir insan olduğunu kabul etmemek nedendir?

Neden illa ki karşındakinden bir yalan beklemektesin.

Bekledikçe daha çok yalanın içine atmaz mısın kendini ?

Bunları anlayamadım fakat, bunlardan çıkardığım tek izlenim şu ki;

Bir insanı yalan ne kadar bürüdü ise, çevresini de öyle görüyor.

Gerçekleri söylemenin tadına varmak ümidi ile...