Doğum günüm bugün. Doğduğum günün on dokuzuncu senesi. Nedendir anlamıyorum, yanımda olanlardan çok yanımda olmayanlar ve olamayanlarla meşgul aklım, fikrim.

Gelenler ve gidenler son nefesimize dek olacaktır şüphesiz. Lâkin, Gelenler neden gidenlerin eksikliğini gidermez? Bu koca bir soru işareti. Bu soru ile kendimiz karşılaştığımızda bir anlam veremeyiz ve verebildiğimiz en tatmin edici cevap, herkesin yeri ayrı.

Herkesin yerini ayrı kılan faktörler; Aile, Akraba ve Arkadaşlık bağlarıdır. Ne yazıktır, her insan bu bağların kadrini kıymetini bilmez. Bilenlerde bilmeyenler sayesinde bir süre sonra kendini soyutlaştırmaya gidiyor. Herkes’in sorunları vardırda, kaybettiklerimizin acısı hüznü neden ummadık anlarda içimizde beliriyor? Neden gözlerden hüzün sularını akıtmaya başlıyor... Herkes sevdiklerinin her zaman yanında olmasını isterde nedendir bilinmez, sevdikleri yanında olduğu zaman kişi onların değerini bilmez. Ta ki ayrılıncaya kadar. Ayrıldıktan üç gün sonra veya beş gün sonra olsun, içinde çok derin ve hüzün verici bir boşluk bir eksiklik hissedersin. Ağlayasın gelir sonra gülmeye çabalayarak dersin ki, Keşke şu an burada olsa... Gülemezsin. Ağlamaya başlarsın içli içli.

Bu acıları dindirmenin tek bir yolu vardır, yanımızda olanların kıymetini kaybetmeden önce anlamak. Zamanımızı onlara ayırarak onlara karşı davranışlarımızı bir gün onları da kaybedebileceğimiz ihtimalini unutmayarak hareket etmemiz gerekir. Aksi takdir de sonra çok geç olabiliyor...