Ellerini tutuyorum, sıkı ve sıkı. Parmaklarımı parmaklarına geçiriyorum ve avcumun içindeki derin çizgiler hissediyor ayalarını. Birer damar gibi derinleştikçe derinleşiyor, gözlerine, dudaklarına ve o geniş alnına yollar çiziyor. Çizgilerinden öpüyorum seni ve avuçlarına geri dönüyorum.

Sorarsan, senden başka şeyler de düşünüyorum. Gözlerine baktığım zamanları düşünüyorum mesela ve mühim olan gözlerin değil. Zaman…

Zamanı yenebilsem o saniyede donsun ve ilerlemesin istiyorum.
Zamanı yenebilsem, o anı değil; gözlerini düşüneyim diyorum.

Zamanı yenebilsem dudaklarına kadar yolu var düşüncelerimin, sıcacık omuzlarından ve soğuk parmak uçlarından hiç söz etmiyorum.

Ellerini tutuyorum sımsıkı. Avuç içi çizgilerimle tutunmasam sana çalarlar mı seni benden? Ya da gözlerimle dokunmasam saçlarına, bakarlar mı diyorum. İncitirler mi bakarken?

En sevilesi yerini düşünüyorum ardından. En sevilesi yeri elleri diyorum. Dönüp dolaşıp o kemikli, o sert, o erkek ellerine geri dönüyorum.

Sorarsan senden başka şeyler de düşünüyorum. Elleri diyorum, başka bir ülke sanki. Saçları bir özerk cumhuriyet belki.

Ve belki hepsi bir olup bana bir dünya kurmuşlar. Hangisini diğerinden ayırayım.

Sevgilim diyorsun. Uyandırıyorsun yenemediğim zamandan beni. Saçlarına düşüyorum kaldırıyorsun, ellerine düşüyorum kaldırıyorsun.

Dönüp savuruyorsun dudağının kenarında duran o sevimli gülümseyişlerden birini. Biliyorum sevgilim…

Biliyorum. Sen hiç ben gibi seni sevmedin ki!

Asena Gülsüm Güneş