Aşktır Tek Yaşanan, Sayfalarca Yazılan

Bir ömürdün yaşadığım kalın kitap misali, arasına sıkıştırdığım ayraç ile molalar verdiğim. Kopmadan koparılmadan yaşananlar. Bir nefeslik molalar da bile hayatımın içindeydin. Gittin diye bitmedin bitiremedim. Yaşananlar kaybolmasın diye arasına sıkıştırdığım bir ayraç ya da kıvrılan bir sayfa yaşananlara verilen ara gibiydi. Nefeslerimde boğulduğum, konuşurken kaybolduğum, ağlarken hıçkırığımdın.

Paragraf başlarında soluklandığım bölüm başlarında heyecanlandığımdın. Noktalarda nefesini duyduğum, virgüllerde dokunduğumdun. Kokun vardı sayfalarda, devrik cümlelerde sesin, nasılda keyiflenirdim tümcelerin sonunda. Sayfa kenarlarında alınan notlarda gizlerdim seni birde bölüm sonlarında ki son cümlelerde.

Konuşmayan dudakların ardında gizlenen sözcüklerde kurulmamış cümlelerin başlangıcında dururdun. Avuçlarımın sıcaklığında dokunurken sana, sessizliğini bozmadan açardım sayfa sayfa yürek yanıklarımı, kor misali akardın gözlerimden yüreğime. Bazen derin bir acı, bazen özlem bazen de bir hançer gibi ayrılık olur saplanırdın. Sevgililerin repliklerinde konuşmalarını duyardım. Hain yazarın yorumları girerdi aramıza ve ben seni bulmak için sayfaları bir nefeste geçerdim.

Hüzünleri okurdum gözlerinde işte o zaman gözyaşlarımda saklardım acılarımı. Doldururdum avuçlarıma dökerdim bataklığın karanlıklarına çamurlar içinde kaybolsun diye. Sevginin sırrında güzellikleri yaşamayı öğrendim. Bir zerre mutlukta yaşamayı öğrenirken sende, kayıpların sonunda ki yeni buluşlarla sevindim. Yüklendiğimiz sevda bize ağır gelse de bir ucundan sen tutarken taşımak çok güzeldi.

Dünlerin ardında sığınmadan her yeni güne yeni umutlarla baktım. Yeni bölümlerde seninle yaşanacak yeni aşklara. El ele tutuşarak yürüdüğümüz sevdanın sokaklarında aşkın ölümsüzlüğünü anlatarak. Görmediğim şehir, kıyılarında oturmadığım denizler kalmadı. Her sahilde yeni umutlar dağıtan martılarla konuştum. Karanlık kentlerin sokak lambaları oldum. İsimsiz şehirlerde yalnızlığın dibine vursam da seninle yüzeye çıkmayı bildim.

Korkmadan, sakınmadan söylenmese de yaşayan her âşık gibi bende seni yaşadım. Pişmanlıklarım da oldu yaşanmışlıklardan ders çıkardıklarımda. Acı çekmeden vuslata erişilmediğini öğrendim. Hayatın kalın sayfaları arasında senli bölümlerde yaşamayı da. Gecenin zifirinde üşümüş bedenimi senin kollarına bırakırken bile mutluğun paragraflarında seninle uykuya dalmak kadar güzel ne olabilirdi?

Yalnızlık çerçeveleri içine mutluluk konur mu? Yalnızlık çerçevesinde ki mutluluk yanlış mekâna yapılan yolculuğa benzer. Gittiğin yer yakın olsa bile sen yolun zorluğunda yorulursun. Başlanan her bölüm senin yeni başlangıçlarını anlatır ve ben o başlangıçlarda sana yeniden âşık olurdum. Sevginin debisi ne kadar derin ise ben o derinlikte seninle var olurdum. Sen yazan harflerin cümlelerinde yüreğimin kıyısına vuran sözcüklerin anlatımında seninle kaybolurdum.

Bulutsuz gecelerdeki yıldızların kalabalıklığı aslında ne kadar yalnız olduklarını gösteriri. Dolunay da bu yalnızlıkları ışıklarının altında gizler. Sayfalar arasındaki sözcüklerde aslında yalnızlığın birer örneğidir, her ne kadar yan yana geldiklerinde bir bütün oluştursalar da okunmadıktan sonra yalnızdırlar. Sen de benim için öyleydin. Sen siz hiçbir şey, seninle dopdolu, sensiz yalnız, seninle kalabalık olurdum.

Her gece dokunduğum, sayfalarında huzuru bulduğumdun. Seninle uykuya dalmak ve seninle uyanmak. Sen hissetmesen de senin varlığın ile mutlu olmak işte aşk budur sevgili yalnız yaşanan ve sadece çok sevdiğini bilip, ne kadar sevildiğini bilmeden yaşamak.


Sığ sularda beslenmez duygular tek cümlelik romanların olamayacağı gibi.
Aşktır tek yaşanan, sayfalarca yazılan.

Fatma AVCI