Annem !

Bunların hiç birini yüzüne diyemem, diyemiyorum...Bunu yapamıyorum...Hep diyorsun ya ’’Kendini olumsuz koşullandırma ! ’’ bu öyle
değil ki...Belki bu saçmalık, delilik ama senin kızın çok farklı ki Annem ! Kalbi başka kalbe değmemiş bir körpecik belki de... Sahi anne
bunları neden yüz yüze konuşamıyoruz ? Bu bende ki en büyük kusur bence...Senden kaynaklanmıyor kızın bu duruma alışmış...Anne
ne olur yardım et ! İçimi boşaltamıyorum...Doluyum,
doluyum ve ben boşalamıyorum...Önceden dediğim gibi; bittim, yittim, tükendim diyemiyorum demiyorum...Belki de sebebi gerçekten
tükenmiş olmamdı...Aylar önce hoş bir sohbet esnasında ’’tükendim’’ diyen bir insanın, tükenmemiş oldugunu, tükenmiş olsa bunu fark
bile edemeyeceğini söylemiştim...Şimşekler çakıyor beynimde ben de artık tükendim diyemiyorum...Tükendim mi yoksa ? Bak anne yine
aynıyım...İçimde fırtınalar kopuyor ve kızın yine susuyor...

Dinlediğim müzikleri duyunca ’’hayırdır ne oldu :) ?? ’’ diyorsun ya hani; hah işte hayırdır inşallah...Herkes sevdiğini düşler düşünde
değil mi genelde, sen de bilirsin...Ama kızın sadece düşünü düşlüyor...Sen dahi sevinmiştin duygularımı bastırdığımı öğrendiğinde..
Bunu başarabiliyorsan ne güzel demiştin..Neyse bunda da vardır elbet bir hayır! Ama susma anne susma !!! Peki neden kalbim kabına,
sığmadı, gecelerce niçin uyuyamadım,terkedilmiş, yıkılmış hissedişimin sebebi ne !? Üzüntüden hastalanmam ne oluyor peki ?

Ahh Annem ! Hatırlar mısın bilmem..Yıllar önce; daha gerçeklerin attığı acı tokatların hiç dinmeyecek olan sızılarıyla yeni tanımışken;
10 yaşlarında ve bütün masumiyetimle;
-Anne sen üzülüp kızma, hani babam kızıyor ya çok üzülmüyorum,çünkü sen yanımdasın ve kızmıyorsun...Ama sen kızdığında çok
üzülüyorum, ağlıyorum, geçmiyor..!
demiştim...

Bu satırları gözyaşlarıyla yazıyorum..Az yazmamın sebebi bu...Hem kalemim hem gözlerim konuşuyor çünkü..ama anladım ben...
Bitmiş anne bitmiş..Bu aptal suskunluk çok şeyi bitirmiş...!!! Kızının sağlıklı düşüncelerini, aşkını, heyecanını, mutluluğunu bitirmiş
içinde..Yerine acı dikenleri serpmiş...Gözyaşlarına acıya hüzne çevirmiş....
Bu yazının sonu da böyle bitmeyecekti ama işte ne kadar da çok şey böyle farklı BİTMİŞ...!