Dün sonbahar rüzgarıyla,kanadı kırık göç eden aşkları yazarken, bugün büyüdüğünün farkına varan bir genç kızın duygularını canlandırıyorum, bir kaç yalan sözcükle hayat adını verdiğimiz bu senaryoda.
Her gün biraz daha büyümenin verdiği heyecan ve korku ile başlıyorum,gözümü açtığım,ışığı göremediğim aydınlık dünyama.
Korku ile alıp veriyorum nefeslerimi..
Dün başkaydım, bugün başka. Ama aynı kalan şeyler var karanlık sandığım ama aslında aydınlık dünyamda.
Yine gelecek korkusu,yine kararlar. daha doğrusu karar verilmesi gereken konular.
Ve kalbim..
Zarar gördüğü halde masumluğu bırakmayan,onu sımsıkı saran kalbim. Artık ona laf geçirebiliyorum bazı konularda.Aslında laf geçirdiğime inanmak istiyorum. Şu yalan dünyanın yalan insanlarına söylüyorum..
DEĞİŞTİM,DEĞİŞİYORUM AMA YİNE AYNIYIM..
Bir kaç renk ayrımından ibaret hayat dediğimiz. Bir fırça hayatım değişti dediğin an senaryona şekil veren. Kandırma kendini. Al o fırçayı ve boya hayatını anlatan senaryonu. İster beyaz, ister siyah, ister mavi, ister kırmızı. Farkına var o gerçeğin.
SEN YİNE SEN !!!