Her kız çocucuğu anne, her erkek çocuğuda baba adayıdır.


Kadın hamile kaldığında ev şölene döner.Hazırlıklar,sorumluluklar,planlar konuşulur.Babanın eli annenin karnında bebeğin tekmelerini duymak için tetikte bekler ve o el bir ultrason gibi cinsiyetini görür <oğlum geliyor> der.Babamın adını verelim aşkım sözcükleri başlanır, işine ,gücüne kadar kararlar verilir.

Doktora gidildiğinde ultrasonda bebeği gören baba doktorun bile seçemediği ayrıntıları görür<burnu,çenesi,elleri bana benziyor> gibi benzetmelerin sonu gelmez.Alışverişler başlar mavi battaniye,mavi zıbın,mavi emzik,mavi tulum,mavi biberon v.s...
Ev mavilere boyanmıştır artık, ehhh kolay değil eve erkek geliyor değilmi...?Erkek adamın erkek oğlu olur diye arkadaşlarına takılmaya bile başlar....

Oyuncaklara gelince;arabalar, tabanca, tren,toplar alınır.Futbolcu olcakatır,kaleye gol atacaktır!...Belkide çok hızlı bir şöför belkide pilot olacaktır...

Anne ise hızlı araba kullanmasından,pilot olmasından korkar çünkü aklı oğlunda kalacaktır evde bu konularda tartışmalar başlar çocuk doğmadan önce...Baba anneyi kızdırmak adına <oğlumla zamparalığa çıkacağız >diye takılır ve sözün kısası günler doğum anına kadar böyle geçer...


Anne kız çocuğa hamileyse eğer; babanın süngüsü düşsede <erkek adamın,erkek damadı> olur diye arkadaşlarına öğütler verir...
Anne alışverişe çıktığında;pembe zıbın,pembe emzik,pembe battaniye,pembe tulum v.s ev pespembe olmaya başlar...Oyuncaklar ise;bebek, barby,sindy,pembe ojeler,bilezikler bile alınmaya başlanmıştır artık...oyuncak mutfak setleriyle çocuk doğmadan yemek yapacaktır adeta...

Ne gariplik değl mi ...? mavi_pembe bir araya geldiğindeki uyuşma...
Taa doğmadan önce seçimleri çizilmştir...Oysa kadın pilot,kadın doktor,avukat,şöför,polis,kuaför,mimar,gazeteci v.s meslekleri unutulmuştur.
Erkekler içinde böyledir.Erkek aşçı,doktor,ressam,şair,estetik uzmanı,öğretmen v.s meslekleri unutulur...

Sözün kısası eğitim ailede başlar sözünü es geçeriz hep. Kız/erkek ayırımı yapmadan insanlığı,emeği,dürüstlüğü,hoşgörüyü,şefkati,okumayı,hizmeti,amacı,eğitimi,iletişimi hatta öyle kii kendi egolarımızı bile onların kişiliğine oturtmaya çalışırız ki< işte benim oğlum> işte tam<benim kızım> diyebilmek içindir tüm çabalar...

Oysa hepimiz aynı şeyleri düşünüyor olsaydık;aynı gazeteleri,kitapları okur,aynı takımları tutar hatta isimlerimiz bile aynı olurdu değil mi...?

Kimliklerimiz,kişiliklerimiz farklıda olsa önce insanız biz diyerek sözümü bitirmek istiyorum....

*içimden geldi sadece...