Okullar açıldı.Yeni eğitim ve öğretim yılı başladı.
18 Eylül 2013 Çarşamba günü bir yazı okudum.Sibel Eraslan Star’daki köşesinde yazıyordu.
“Ayla Ağabegüm huzur evine geçiyor!”
Yüreğim burkuldu.Gözlerim yaşardı.Gençliğimin Edebiyat Yazarı öğretmenlerindendi.Hisar,Türk Edebiyatı gibi edebi ağırlıklı birçok dergide ve bazı önemli gazetelerin edebiyat sayfalarında yazıyordu.Severek okurdum.
Bir roportajında:”Öğretmenler ayakta yaşlanır.” demiş.Aslında “Öğretmenler yalnız ölür.”diyememiş.
Dese miydi?...Bilemiyorum!Bildiğim bu kaçıncı edebiyat hocasının ya da yazar öğretmenin huzurevinde yaşadığıydı?Benim merak ettiğim konulardan biri:Kaç öğretmenin huzur evinde hayat mücadelesi sürmesiydi?Keşke bir araştırmacı çıksa da bunları birer birer araştırsa ve yazsa?..
Mesleğindeki başarılarından ve çalışmalarından ara bulamayıpta evlenemiyen ve yalnız yaşamak zorunda kalan değerli edebiyatçılarımız..Yaşlanınca huzurevine gitmek zorunda kalan değerli şahsiyetler.İnsan elde olmadan üzülüyor!
Neyse ki huzurevleride bir çare.İyi ki varlar.Ya oralarda olmasa ne olacak?İnsan bunları düşünmek bile istemiyor!
Allah kimseyi yalnız bırakmasın.Ayla Hocalar hep var olsun.
Bütün temennim bu!..

Kemal DOĞANAY