0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2832
Okunma
Zamanın göçebe akşamın da ki sinsi yalnızlıklar arasında kaybolan bir insanın çığlıklarıydı vakit.
Seher her saniye seni fısıldıyordu ay ışığına. Kaybolan yalnızlıklar yeni bir imge düşürüyordu sanki.
Zaman her an seninle doğup seninle batmaya başlamıştı. Bir fidanın meyve zamanı gelmişti artık.
SUSUYORDU..
Çünkü susuzdu. Yapraklarında umutsuz bir düşünce. Dalları rüzgarıkucaklarcasına kırbaçlıyordu bedenini.
Sahil bambaşkaydı bu akşam. Deniz yakamoz şeklinde sahile seni anlatıyordu. Geceyle savaştı,gündüzle barıştı.
Saat sensizliği vuruyordu gözlere. Sanki birbirinden kaçıyordu yelkovan ve akrep.
Zaman gelmişti artık. Gemi son srenlerini çalmaya başlamıştı. Güvertesi yıkık dalgalarla savaşıyordu.Dedim ya ; GİTME vakti gelmişti artık...
