şimdi hangi kalabalığa düşse başım omuzlarımdan ayrılıyor kollarım. nereye adım atılsa bilekleri kesiliyor ellerimin. sıra dışı bir yalnızlık, sırası dışa dönük bakışların en kıytırık kanlı kanser tıksırışlarında.
anlamayı unutuyor bazı, beynimin en kıvrımlı lopları. hatta kekremsi bir tat alıyor dilim, damağına dolanırken biraz seri biraz serseri.
içi dışına çıkıyor odaları yüreğimin, sana dönük mesela kan damarlarım, sinir ve tahrik uçlarım, tahrip edilmiş bir özveriyle. serum lastiği sarıyor gırtlağımı. nefes kafi sayılmıyor ölmenin ebediyet serzenişlerinde. karalıyorum parmak uçlarımı, çiziyorum bedenine bendeki yuvanın diğer eskizi gibi.
bugün irtifa kaybediyor dengem, yere ramak kala gövdem. kapatıyorum gözlerimi, yerde, en dipte hançerli gözlerini saplıyorsun göğsümün en canımı aldığın yere.
hoşça kal bakışım, son nefesimde bakışım saplandı gözlerine......

erkan ulusoy....

11:27
16.09.2013