“Şehirler medeniyetin aynasıdır.”
Sokaklar ise aynanın görülen yüzüdür.
Şehirler artık küçük değil.Kocaman caddeleri,bulvarları,parkları ve kalabalık insan grupları ile birer metrepoldür.Canlı,ışıl ışıl yeryüzü.
Elektrikler yer altında.Altyapı tamam.Yaya yolları,caddeleri,sokakları pırıl pırıl tertemiz.Yollar asfalt.Sokaklar parke döşeli.Yağmurlar çukurları doldurmuyor.İnsanlar çekinmeden yürüyor.Kuşlar korkmuyor.Ağaçlara inip kalkıyor.Belli aralıklarla cadde kenarlarında ağaçlar dikili.Şehir yemyeşil.
Parklar ve bahçeler; güller ve çiçeklerle kaplı.İnsanlar erkek-kadın demeden hareketli.
Oyun bahçelerinde çocuklar neşe içinde.Cıvıl cıvıl çocuk ve kuş sesleri.
Yıllar önce böylemiydi?..
Çocukluğumun şehirlerini düşünüyorum da!.. Her şey ne kadar değişmiş.Türkiye ne kadar ileri gitmiş?
Seneler önce şehre şehir demek adettendi.Oysa şehre şehir demek için bin şahit gerekliydi.Ben Avrupa’yı baştan aşağı gezdim.Bir eğitimci olarak her yeri inceledim.Gördüm ki bizim onlara yetişmemiz için daha yıllar var.Ama bu günleri gördükçe içim içime sığmıyor.Görüyorum ki bizimde çok şeyimiz değişmekte!...
Caddelerde son marka arabalar.Kadınlar yarış yapıyor.Mağazalar, marketler tıklım tıklım.Bakkallarda ne ararsan var.Yok artık defterden silinmiş.Ucuzluklar bile herkese ve her keseye hitap ediyor.Eskiden düşünemediğimiz çok şey buralarda satılıyor.Sokaklar kalabalık.Her evden bir veya birkaç kişi üniversite bitirmiş.İş sahibi.Eve ekmek ve para giriyor.Kimse kimseye muhtaç değil.Herkes mümkün olduğunca işine kendi arabası ile gidip geliyor.
Bütün bunları görmek için şehrin sokaklarına bakmak yeterli.
Şehrin Sokakları demek,Medeniyetin Aynası demek.Kalkınmanın ve ilerlemenin görünen yüzü demek.Bu şehirlerde yaşayan insanlar elbette geleceğe güvenle bakıyorlar.Anneler çocuklarını sevgi ile büyütüyor,besliyor ve okullarına gönderiyorlar.
Bizler şimdi işte böyle şehirlerde yaşıyoruz.
Ne mutlu böyle sokaklarda yürüyenlere ve böyle güzel bir dünyada yaşayanlara!

Kemal DOĞANAY