Dünyaya gözlerimi açtığım o eylül gecesinin suskunluğunda,
benim için yankılanmıştı gong sesi...

Hayat, maça sıkı hazırlanmış demir yumruklu bir boksör gibi çullandı üzerime.
Neye uğradığımı şaşırdım henüz alışamadan ömrümün en çetin günlerine.
Sanki elektrik saçarcasına saydırıyordu kinini felek.
Ardı ardına yüzümde patlayan seri yumruklarıyla beni darma dağın edivermişti.
Kaşım kan süzgünü, gözlerim volkan patlağı, gardım yerlerde sürünürken,
hayat mağrur ve kibirli, dikilmiş başıma 10’dan geriye doğru sayıyordu...

Tam 2 kala, rahimden yere düşmüş ceylan yavrusu gibi titrek ve şaşkın,
doğruldum ayaklarımın üzerine.

’’Gözlerim görmese de, kanım durmasa da, gardım olmasa da, inadına ayaktayım işte!’’
diye haykırdım dökülen dişlerimden arta kalan hasarlı Türkçemle...

Meydan okurcasına çınlattım sesimi geçmişimin mahzeninde...

’’Bir raund daha!’’...


İsmail BOYRAZ