Kelebekler kanatlarını çırptığında ,ne kadar ses yapabilir ki sevgili..Ne kadar ağırlığı vardır minik ayaklarının, omuzuna konunca hissedebilesin..Seni özledikçe tenime çarpa çarpa intihar ediyor minik bedenleri bugün biliyormusun? Her yerim kelebek tozuna bürünüyor,avuçlarımın içi kelebek ölüsü dolu şimdi,burnumun ucuna konan sonuncuyuda ben öldürdüm kendi ellerimle..Korktum ,niyetini ciddi sandım kalbimin yerine geçmeyi istedi ,olmamalıydı bu..Tek tük atan bir et parçası yerine hiç durmadan kanat çırpan bir kelebeği koyamazdım ki ben..
Üstelik kelebekler sadece birgün yaşarlar sevgili..Ben aşk oburum ,aşkı saatlere sığdıramaz içim,sesimin yankısını sen bile duymalısın aramızdaki kilometrelere rağmen..Palandökene çarpıp geri dönmeli seni seviyorumlarım senin sesinle..Kıyılarını dövüyor hasretim sevgili,gelmelisin şimdi ,sırılsıklam etmelisin beni gülüşünle..

Özledim . . .