geçenlerde televizyon izlerken bir an hem kabime hem karnıma bir agrı saplandı.kimseye belli etmeden odama gittim.kalbimin agrısı her zaman vardı onun nedenini biliyorum.ama karnımın agrısının nedenini bilmiyordum.aglamaya başladım kendimi tutamıyordum artık.annem geldi yanıma neyin var niye aglıyorsun dedi.karnım agrıyor deyip sustum.kalbimi söyleyemedim çünkü onun çaresi yoktu biliyodum .onu söyleyemeyince daha çok aglamaya başladım hastaneye gittik .bu seferde doktor sordu neyin var diye onada aynı cevabı verdim karnım agrıyo.kalbim agrıyo diyemedim çünkü bunun tıptada çaresi yok.tahlil falan yaptilar. bagırsaklarım iflas etmiş. demekki bende bu kalp agrısı kanser gibi vücudumun bütün organlarını alıp götürecek. ama kanserin tedavisi var kalp agrısının yok.neyse ilç kullandım .bagırsaklarım düzeldiama tekara kontrollerefalan gittik .iyileştim bişeyim kalmamış.ama kalp agrısı duruyor kimseninn haberi yok belkide beni öldürecek.belkide ben bu kalp agrısını ölene kadar yanımda taşıyacagım.belki pişmanlık mutsuzluk var ama en önemlisi bir tecrübe hayatımdaki en önemli tecrübem. insan tecrübe ettigi şeyi bir daha yapmaz. bazen diyorum ki keşke geçmişimi silip atabilsem.sonra diyorum ki salak mısın sen ? eger geçmişi yaşamasaydın nerden insanların böyle oldugunu. her duamda allaha yalvarıyorum alalhım ban ageçmişimi unuttur ki ben hayatıma devam edebileyim diye.ama sonra şunu da ekliyorum :bana yapılanları ve tecrübelerimi asla...