En ufak bir şeyde en derin köşesine dokunur yüreğinin acısı...Derinlerden gelir, fırtına gibi kırar, döker yaşamının kıyısındaki fidanları..Ağlarsın, hiç yapamadığın bir şey olur ve gözyaşlarını durduramayacak kadar aciz kalırsın..O kadar isyana dönüşür ki damlaların tüm seslere bedel, tüm yaşadığına karşın silerek her şeyi , sadece bir iğrenme hissettiğin ve sadece kendine kızıyorsun aslında nasıl bu hakkı ona verebildiğine yanarak nasıl böyle bir şansı verebildin ona ...seni acıtamamalıydı, incitememeliydi, sen o kadar güçsüz değilsin ki..bıraksaydın kendi sevgisiyle kalsaydı, en başta nefret etseydin sana bakan gözlerinden, en başta görseydin sahteliğini yakıcılığını..ateşe sürmemeliydin kendini , zincirlerini o ateş eritmemeliydi o olmamalıydı işte en başta gitmeliydin sen

bir tokat vurmak yüzüme yapamadığım tek şey..suçluyum ben, fırsatını bulamamalıydı yüreğimi acıtmanın beni kanatamamalıydı..ellerim hep kırmızı olacak artık , kimse gelmez düşüncelerime, güvenemem o mavi ya da yeşil sözlere ben, birinin eline daha renk veremem ,, bulaştırmasın kimse kırmızılığını bana , ellerimin beyazlamasını istiyorum yine , gitsin tüm günlerdeki bulutlar , derinlerden geldi yüreğimin acısı ,, ben istemedim ben yapmadım , sen geldin!!!!
en muhtaç olduğum anda kullandın kalbimi , sonra bıraktın emanetimi, paramparça oldu...


şimdi gözüme gözükme..

kendime kızgınlığım, seni acıtırım bu isyanla diye korkuyorum..gelme, gözüme gözükme işte..sana olan hakaretlerimi bile haketmiyorsun çünkü , zorlama çekil artık çevremdeki duvarlardan!

biri yıkılacak ve altında kalacaksın!
geri dur..yaptığınla kal ve bırak..yoksa acıdığı gibi canım senin de canını yakacağım.ve susabilmem için arkasında durman lazım yüzsüzlüğünün..gözlerini yırt o kefenden ve öyle sür hayatını..!..yüzün olsun artık..
insanlığın için..
saygım için..!