Şu 1: Böcekler bizi duyabiliyor. Ama yalnızca biz samimiyken. Diğerlerini bilmiyorum ama onların sahtekarlığa kesinlikle tahammülü yok.

Şu 2: Penceremle aynı hizada, tam karşımda duran caminin minaresinin çıkıntılarına güvercinler konuyordu geceye doğru. Kafalarını gövdelerine sokup uyuyorlardı. Onların bu hallerine alışmışken ben, birden kayboldular. Bugün baktığımda yerlerini boş gördüm. Neden tam da ben alışmışken kayboldular ? Ne demek istiyorlar ?

Şu 3: Buradan uzaklaşmaya başladığında hiç duymadığın sesler duymaya, hiç görmediğin şeyler görmeye başlayacaksın. Günlük kaygıların anlamlarını birer birer yitirecek. Duyguların başkalaşacak. Hiçbir şey bilmediğini fark edeceksin. Bilmeyi ‘hissedeceksin’. Çünkü bir yerden uzaklaşmaya başladığında ‘başka’ bir yere yakınlaşacaksın.

Şu 4: Kendimi hiçbir ’…izm’ e yakın hissetmedim şu vakte kadar. Sizin kadar özel hissetmiyorum kendimi.

Şu da 5: 3 gün boyunca 3 defa duvar saatine bakarken buldum kendimi. Ve her seferinde de gece 11’e 10 vardı.

H. Barış Beledin
ruveranva.tumblr.com