Aşk çoğu zaman nereye gideceğini bilmez..Onca renklerin arasında şaşkınlık içinde kendisine yol arar.
İlk kırmızıyı görür..Heyecan içinde bir çocuk gibi ona koşar. Fakat kırmızı pembeye benzemez ki...sonu acı, ıstırap ve hüsrandır..

Aşk sonra maviyi görür. Bir yavru martı gibi kanatlarını ardına kadar açıp ona doğru güle oynaya uçar. Fakat fırtına yakındır. Denizin deli dolu huyu tutar ve kasırgalar arasında çığlıklar atarak kaybolur gider.

Gecenin ardından gün ışır. Aşkın önünde ışıktan uzun ve ince bir yol görünür.. Rengi ışıl ışıl bembeyazdır. O yol burcu burcu akasya çiçeği kokar, fesleğen kokar, iğde çiçeği kokar, aşk kokar...


Fakat... dedik ya aşk uzun ince yolları hiç sevmez.
Aman sen de...der..bu yol biter mi be !

Ve bile bile intihar anını bekler
Bir sonraki kırmızıya kadar.
Acılar içinde kıvrana kıvrana ölmek için

Aşk dedik de..deli bişey işte..
Ne sen kırmızıdan vazgeçtin
Ne de ben maviden.


ve renkler;
Kırmızı...mavi...beyaz

Seçim sizin...Birini seçin

Aman Tanrım ! Yine kırmızı ha !

Biliyordum
öleceğini ....