İnsan sevebildiği kadar sevmeli.Yüreği ne kadar yetiyorsa o kadar.Göstermelik sevgilerin ömrü gece çöktüğünde biter.Karanlıklarda görünmez.Yüreğinle sevmelisin.Yüreklerler gecede yaşar gündüzde.Ancak ölüm geldiğinde biter.
Sevdayı uçurtmalara yüklemeyeceksin.Alabildiğine yükselir amma ya ip koparsa.İnermi birdaha yüreğine.Kimbilir nere gide.Sevdaları kuş kanadına emanet etmeyeceksin.Uçar ve uçurur sevdanın mavi gökyüzünde.Amma Ya şahin kuşları kaparsa kuşunu.Hangi mideye ine.
Sevda öyle benzetmelik yaşanmaz.Adam gibi adamsan sevdanda delikanlı olmalı.En güzel duyguların bir hizada durmalı.Öyle yerleşmeliki yüreğine onun sevgin boran değse yel vursa acı yağsa kopmamalı.Senin güldüğüne sevine bilmeli ağladığında kahrola bilmeli.
Sevda her adamın işi değil ki.Az yürekler sevdayı ne kadar yaşayabilir.Her adımında şaşırır yörüngeyi.Çıkar yüreğinde karmakarışık bir anında.
Toprak misali sevmelisin,Mezar misali kabullene bilmelisin.Aldımmı içine vermemeyi öğrenebilmelisin sevdanı.
Sevda basit birşey değil.Hayatın en zorudur.Anlayana onurdur.Delikanlıysan yüreğinde ayrılığıda zordur.Seviyorsan adam gibi sevecek,gözün kesmiyorsa hiç içine girmeyeceksin.