EdebiyatDefteri’ne

Yok eleştiri diye attım da başlığı Edebiyat defterine değil ben sisteme küstüm!

Dedim ki Bicümle’ye ’Kendine en büyük ihanetin geçmişi unutmaktır...’ cümleyi kabul etmem de etmem dedi ard arda denedim siteyi güncelleyerek bir şeyler imâ etti bana belli ki :)

Demek ki
Kendimize en büyük fedakarlığımız geçmişimizi unutmakmış burdan bu dersi çıkarttım.


Ha bir de yalnızlık yalanmış
Çocukluk boş çikolata ambalajlarına dolanmış



Sayın
Cümlemi kabul etmeyen sistem bak bana ilham verdin bak nasıl da yazasım geldi.




Mektup yazarmış gibi hissediyorum kendimi sanki mektupta yalvarıyorum sanki silgim peşim sıra yazdıklarımı siliyor da kağıda dil döküyorum yolunu kes silgimin diye! Var mı böyle şey ’O cümleyi neden kabul etmedin arkadaş’


Vay...
Geçmişe lafım yoktu olmayacaktı ağır konuşmayacaktım ne oldu da kabul etmedin cümle’mi
ben ne yaptım sana nasıl güldüm nasıl alındım nasıl çaresizim şu an
Kime anlatsam derdimi diye diye şu yazmak eyleminin paçasına yapıştım yine!




Ben dersimi aldım
’Kendine en büyük ihanetin geçmişi unutmaktır...’
Demeyeceğim oldu ki dedim zaten kabul etmeyeceksin
Bicümle yaz dedik naptın sen dediler bana bencede geçmişle uğraşmamak lazım.







:)